افزون بر اين در واكنش به پيروزى‌هاى قواى ايران، با هدف قطع صادرات نفت كشور، كشتى‌ها و پايانه‌هاى نفتى مورد هجوم قرار گرفت.

سياست‌هاى خصمانه آمريكا در مقابله با ايران در اين دوران شدت يافت. آمريكا با تقويت ناوگان خود در خليج فارس، به‌گونه‌اى كه تجمع اين تعداد از ناوهاى آمريكايى در يك منطقه از زمان جنگ ويتنام تا آن هنگام سابقه نداشت، بر فعاليت‌هاى خود عليه منافع ايران در خليج فارس افزود. از جمله جنايت‌هاى آمريكا، حمله به هواپيماى مسافربرى جمهورى اسلامى ايران در سيزدهم تيرماه 1367 بود. هواپيماى مسافربرى ايرانى كه از بندرعباس به سوى دبى، بر فراز آب‌هاى سرزمينى ايران، در پرواز بود توسط ناو وينسنس هدف دو فروند موشك قرار گرفت و همه 290 سرنشين آن به شهادت رسيدند كه 118 نفر از اين جمع زن و كودك بودند.

پذيرش قطعنامه 598، و فرجام جنگ تحميلى‌

ناظران سياسى جهان پس از فتح ناباورانه خرمشهر و چند عمليات برون‌مرزى رزمندگان ايران، كه منجر به تصرف فاو، جزيره‌هاى مجنون و بخش‌هايى از كردستان عراق شد، به برترى نظامى ايران اعتراف كردند. در عرصه سياسى نيز، جمهورى اسلامى موفق شد با اقدامات روشنگرانه خود، حقيقت متجاوز بودن عراق را به افكار عمومى دنيا بقبولاند.

سرانجام سازمان‌هاى بين‌المللى، در يك حركت سياسى تازه براى آرامش بخشيدن به منطقه كوشيدند خواسته‌هاى ايران را مورد توجه قرار دهند. در اين راستا قطعنامه 598 توسط شوراى امنيت سازمان ملل به تصويب رسيد كه اجراى آن در صورتى مى‌توانست مفيد باشد كه حقانيت ايران را تأييد و تثبيت مى‌كرد.

پايان جنگ‌

عملكرد سازمان ملل متحد در برابر جنگ تحميلى‌

سازمان ملل متحد و شوراى امنيت به حكم وظيفه و مسئوليت خود نمى‌توانست در برابر