دولت موقت دريافت كرده بودند كه سبب گسترش قدرت آنان و شهادت هزاران تن از نيروهاى انقلابى شد. دولت موقت با شكل‌گيرى و گسترش نهادهاى انقلابى نيز مخالفت مى‌كرد كه به همين دليل بارها مورد اعتراض امام و مردم قرار گرفت.

سياست خارجى دولت موقت‌

به رغم خواست مردم، دولت موقت مسير سازش و برقرارى رابطه با آمريكا را در پيش گرفت و با تماس‌هاى گسترده با سفارت آمريكا و حضور فعال طرفداران سياست‌هاى آمريكا در دولت، اسباب نارضايتى نيروهاى انقلابى را فراهم ساخت.

آمريكا با هدف ايجاد دلگرمى در دوستان و سرسپردگان ديگر خود، به رغم مخالفت ظاهرى كارتر، محمدرضا پهلوى را پس از سرگردانى در كشورهاى مصر، مراكش و مكزيك، پناه داد و اين در حالى بود كه رئيس دولت موقت و وزير خارجه وقت نيز در اين مورد نظر مساعد نشان دادند، كه اين مسئله مورد اعتراض شديد مردم ايران قرار گرفت.

در اين بين ملاقات محرمانه بازرگان و وزير خارجه دولت موقت، ابراهيم يزدى، با برژينسكى، مشاور امنيت ملى آمريكا، كه بدون هماهنگى با امام و با درخواست برژينسكى در الجزاير صورت پذيرفته بود افشا شد. در پى آن، جمعى از دانشجويان پيرو خط امام در اعتراض به سياست‌هاى مداخله‌جويانه آمريكا در ايران و پناه دادن به شاه مخلوع در سيزدهم آبان 1358 سفارت آمريكا در تهران را به تصرف خود درآوردند. امام نيز از اقدام آنان حمايت كرد و آن را «انقلاب دوم» و سفارت آمريكا را جاسوسخانه آمريكا ناميد. اين اقدام بازتاب گسترده‌اى در سطح ايران و جهان داشت و با استقبال بى‌سابقه مردم روبه رو شد.

تصرف سفارت، آن هم به دست عده‌اى دانشجو، يكباره كنگره‌هاى دروغين كاخ افسانه‌اى عظمت آمريكا را در ذهن مردم ايران و دنيا فروريخت و ابرقدرتى آن بيش از پيش آسيب ديد.

با افشاى اسناد سفارت، ماهيت حقيقى بسيارى از ليبرال‌هايى كه دولت موقت را به دست گرفته بودند براى مردم بر ملا شد.