هلى‌كوپترها نه متعلق به راديو و تلويزيون، يا ژاندارمرى و پليس، بلكه از آن هوانيروز بود.

خسروداد، فرمانده هوانيروز در كنار دست خلبان نشسته بود و در صندلى عقب، كسى كه با چشمان از حدقه درآمده، موج انسان‌ها را مى‌نگريست، شاه بود.[1]

راهپيمايى سراسرى مردم از اقشار مختلف و حضور بى‌سابقه انبوه زنان تحولى مهم در جريان مبارزه بود. گسترش تظاهرات و حضور ميليونى مردم، پايه‌هاى رژيم شاه را متزلزل كرد؛ به‌گونه‌اى كه تصور مى‌شد در صورت ادامه حركت مبارزاتى، امكان كنترل اوضاع و اجراى سياست‌ها و برنامه‌هاى مورد نظر آمريكا در داخل و در منطقه، به‌عنوان ژاندارم، وجود ندارد.

مردم در شعارهاى خود اعلام كردند كه به دولت آشتى ملى شريف امامى اعتقادى ندارند، و با برگزارى بدون حادثه بزرگترين و بى‌سابقه‌ترين راهپيمايى تا آن زمان، نظم و انضباط خود را به نمايش گذاشتند. تظاهركنندگان با شعار «برادر ارتشى چرا برادر كشى؟» و با اهداى گل و شيرينى، آنان را از هرگونه حركت قهرآميز و كشتار بازداشتند. تظاهركنندگان خواستار برگزارى راهپيمايى ديگرى در شانزدهم شهريور شدند.

تشكيل شوراى امنيت ملى‌

راهپيمايى سراسرى روز عيد فطر و راهپيمايى شانزدهم شهريور كه به تغيير نام «ميدان شهياد» به «ميدان آزادى» و رواج يافتن شعارهاى: مرگ بر شاه، حسين سرور ماست، خمينى رهبر ماست و استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى انجاميد، نگرانى شاه و سران رژيم را درپى داشت. از اين رو شاه بلافاصله دستور تشكيل جلسه شوراى امنيت ملى و اتخاذ تصميم براى مقابله با اوضاع را صادر كرد.

اعضاى جلسه كه از ناموفق بودن اقدامات قهرآميز براى مهار انقلاب به تنگ آمده‌اند، سعى دارند به بررسى ريشه‌هاى نارضايتى‌ها بپردازند. وزير آموزش عالى از دزدى‌هاى كلان و بى‌قانونى و خيانت‌ها سخن مى‌گويد و رفتار برخى سران مملكت را با عملكرد مغولان‌

[1]. روزشمار انقلاب اسلامى، ج 5، ص 199