اقدامات بزرگ دولت بر ضد فرهنگ، هويت و معتقدات ملت بود. جملات شاه در مراسم بسيار پرخرج و تجملى، موجب عبرت همه محافل سياسى، حتى تمامى خودكامه‌گان جهان شد.

شاه در برابر قبر كوروش گفت:

كوروش، شاه بزرگ! شاه شاهان، شاه هخامنش، از جانب من شاهنشاه ايران و از جانب ايران و از جانب ملتم بر تو درود ... كوروش، ما اينجا در برابر آرامگاه ابدى تو هستيم تا باشكوه بگوييم: پيوسته آسوده بيارام! زيرا ما بيداريم!

در ادامه جشن‌هاى شاهنشاهى، مراسمى مفصل و پرخرج با عنوان اولين سالگرد جشن‌هاى 2500 ساله برگزار شد. در بهمن 1351 جشن‌هاى بزرگ دهه اول انقلاب شاه و مردم و در چهارم آبان هر سال، جشن سالروز تولد محمدرضا و جشن‌هاى دولتى، همراه با تبليغات گسترده‌اى براى ترويج و تثبيت شاه‌پرستى، برگزار مى‌شد.

اجراى اين برنامه‌ها براى ارضاى بخشى از خصوصيات روانى شخص شاه و تأمين منافع اطرافيانش و همچنين ايجاد تصويرى از ثبات و اقتدار براى دوستان خارجى بود. اگر چه تداوم اين‌گونه برنامه‌ها، نفرت و انزجار مردم از خاندان پهلوى و رژيم سلطنتى را به اوج خود رساند؛ به‌گونه‌اى كه يكى از علل سقوط پهلوى، اين‌گونه رفتارها و برنامه‌ها بود.

3. گسترش فساد

خاندان پهلوى از ابتداى رسيدن به سلطنت به‌طور جدى به گسترش انواع فساد و فحشا در اشكال مختلف و زمينه‌سازى براى تسلط فرهنگ غرب پرداختند. دولت‌هاى استعمارى نيز با توجه به اطلاعات و تجربيات گذشته، خاندان پهلوى را در اجراى اين سياست، يارى مى‌كردند؛ چرا كه استحاله فرهنگى ملت ايران، قطعاً يكى از اصول استراتژيك قدرت‌هاى بزرگ بود.

محمدرضا شاه در چهاردهم آبان 1357، در پيام خود خطاب به ملت، به اجراى سياست‌هاى ضدملى و ضددينى اعتراف كرد و قول جبران داد كه ديگر براى او سودى نداشت!