ملاحظه مى‌كند كه دولت مذهب رسمى كشور را ملعبه خود قرار داده و در كنفرانس اجازه مى‌دهد كه گفته شود قدم‌هايى براى تساوى مرد و زن برداشته شده ... با اين وضع رقت‌بار به جاى آنكه دولت درصدد چاره برآيد، سر خود و مردم را گرم مى‌كند به امثال دخالت زنان در انتخابات ... و نظاير اين تعبيرات كه جز بدبختى و فساد و فحشا چيز ديگرى همراه ندارد.[1]

انتشار اين اعلاميه، نگرانى مقامات را برانگيخت و رياست ساواك دستور داد:

... اطلاعات جامعى از اقدامات اصلاحى اعلى‌حضرت همايونى در تحولات اخير كشور و همچنين متن كامل لوايح شش‌گانه و متون تصويب‌نامه‌هاى اخير كه عموماً منطبق با موازين شرعى مى‌باشد، ضمن تفسير و تشريح مواد مختلفه آن، جهت روحانيون طراز اول عراق ارسال گردد، تا به خوبى از ماهيت و پى‌آمدهاى جنبش‌هاى اصلاحى ايران آگاهى يافته و بدين وسيله از تحريكات زهرآگين عناصر بيگانه و مغرض پيشگيرى به‌عمل آيد.[2]

در چنين شرايطى، شاه تصميم به تشديد سركوب و خشونت گرفت؛ زيرا امكان قيام عمومى و سقوط رژيم وجود داشت و محافل اطلاعاتى و سياسى آمريكا نسبت به اوضاع ايران بسيار حساس و نگران بودند.

آغاز چالش با آمريكا

در اواخر سال 1341 و در روز عيد فطر، پس از مدتى جنگ سرد تبليغاتى و سكوت مراجع (به‌دليل ماه مبارك رمضان) حضرت امام سخنرانى مهمى ايراد كردند كه نقطه حركت جديدى در جهت تشديد و گسترش مبارزه بود. بخشى از سخنان امام چنين بود:

اينها تصور كرده‌اند مبارزات مراجع تقليد و روحانيت و ملت مسلمان بدون نتيجه مانده و يا تصور مى‌نمايند ما شكست خورده‌ايم. درصورتى كه اين هم خود يكى از دلايل نفهمى آنهاست.

[1]. صحيفه نور، ج 1، ص 32- 29

[2]. جواد منصورى، تاريخ قيام 15 خرداد به روايت اسناد، ص 348