پيمان سنتو مركب از چند كشور آسيايى، از جمله ايران و «پيمان سيتو» بود.

با دخالت ايالات متحده، سنتو افزون بر فعاليت در امور نظامى- دفاعى با تشكيل كميته مشترك ضدخرابكارى با همكارى ارتش، ساواك، شهربانى، ژاندارمرى و نماينده آمريكا، به فعاليت گسترده در امور امنيتى و اطلاعاتى نيز پرداخت. اين كميته براى هماهنگ كردن امكانات رژيم شاه و با نظارت و هدايت آمريكا براى مقابله با مبارزات مردمى، تا هنگام سقوط رژيم فعال بود و جنايات گسترده آن در دنيا شهرت يافت. پس از پيروزى انقلاب، افزون بر انحلال ساواك و كميته ضدخرابكارى، ايران از عضويت در پيمان سنتو خارج و موجب انحلال آن شد.

با وجود پيمان سنتو، آمريكا بر اساس دكترين آيزنهاور مبنى بر پشتيبانى كامل از تماميت ارضى كشورهايى كه مورد تهاجم نظامى بلوك كمونيسم هستند و يا به وسيله مخالفان داخلى در معرض سقوط قرار دارند، اعلام كرد: ايران نخستين كشورى است كه از اين نظر مورد حمايت و تأييد است.

در پانزدهم فروردين 1336 يكى ديگر از فراماسونرهاى با سابقه، دكتر منوچهر اقبال‌[1]

[1]. منوچهر اقبال در سال 1288 در مشهد متولد شد. پدرش مقبل‌السلطنه معروف به اقبال‌التوليه، نماينده اولين مجلس‌مؤسسان بود. وى در سال 1305 براى ادامه تحصيل به فرانسه رفت و در سال 1312 متخصص امراض عفونى شد و با يك دختر فرانسوى ازدواج كرد. در سال 1314 به ايران بازگشت و رئيس بخش بيمارى‌هاى عفونى بيمارستان رازى شد.

در شهريور 1320 رسماً وارد فعاليت‌هاى سياسى شد و به عضويت گروه‌هاى« حزب اراده ملى»، به رياست سيدضياءالدين طباطبايى، و« حزب دموكرات»، به رياست قوام‌السطنه، درآمد. اقبال در سال 1321 در اولين كابينه قوام معاون وزير بهدارى، در شهريور 23 در كابينه ساعد، كفيل وزارت بهدارى، در سال 1324 در دومين كابينه قوام وزارتخانه‌هاى بهدارى و پست و تلگراف را برعهده داشت. وى كه چندين بار در دولت‌هاى مختلف وزير بود سرانجام به‌علت سوء مديريت و سوء استفاده بركنار شد.

در سال 1331 به عضويت فراماسونرى درآمد و سپس به فرانسه رفت و عالى‌ترين نشان علمى را دريافت كرد. پس از كودتاى 28 مرداد به ايران بازگشت و به دستور شاه سناتور شد. در هجدهم دى 1332 به رياست دانشگاه تهران و دانشكده پزشكى منصوب شد. در سال 1336 نخست‌وزير شد و در پنجم شهريور 1339 بركنار شد. در سال 1340 به انگليس رفت. در سال 1342 با سمت مديرعامل شركت ملى نفت برگشت و تا سال 56 در اين سمت بود. در سال 1343 جمعيت ياران را تشكيل داد. اعضاى اين تشكل سوگند ياد كرده بودند كه نحوه فعاليت خود را فاش نكنند( جواد منصورى، قيام پانزده خرداد به روايت اسناد، ص 59- 53.)