سياست ضدكمونيستى ايالات متحده، منافع فوق‌العاده سرشارى براى دولت و ملت آمريكا در داخل و خارج داشت و زمينه‌ساز تبديل اين كشور به قدرت بلامنازع جهانى شد.

با اجراى اقدامات سركوبگرانه، با شعار مبارزه با كمونيسم، تقريباً تمامى مبارزات ملى و مذهبى با شكست روبه‌رو شد. اگرچه حزب توده و فلسفه ماركسيسم در كشورهاى اسلامى به‌ويژه ايران مورد قبول مردم قرار نگرفت و هيچ‌گاه شوروى نتوانست پايگاه مطمئن و با ثباتى در خاورميانه و شمال افريقا به‌دست آورد، اما آمريكا در فاصله كودتا تا سقوط پهلوى، بارها به عناوين مختلف، حمايت بى‌چون و چراى خود را از دولت‌هاى فاسد و وابسته با پوشش مقابله با خطر كمونيسم نشان داد.

... حزب توده مترسكى بود كه هم انگليسى‌ها و هم دكتر مصدق، هر دو براى مقاصد خود از آن استفاده كردند. چرچيل، نخست‌وزير بريتانيا و ايدن، وزير خارجه او، براى نگران ساختن افكار عمومى مردم آمريكا و غرب اين نظريه را تبليغ مى‌كردند كه ادامه زمامدارى مصدق موجب نيرومند شدن حزب توده و توسعه نفوذ كمونيست‌ها در ايران خواهد شد.

دكتر مصدق نيز از حزب توده به مثابه مترسك كمونيسم استفاده كرد؛ با اين تفاوت كه دخالت‌هاى شركت نفت و بريتانيا را در ايران موجب فقر و فساد و عامل پيشرفت حزب توده و گسترش نفوذ كمونيست‌ها مى‌دانست. وى براى جلب پشتيبانى ايالات متحده در مبارزه ملت ايران عليه بريتانيا، خطر وجود شركت نفت و مداخلات انگليس در امور ايران را به واشنگتن گوشزد مى‌كرد.[1]

كودتاى 28 مرداد، تحميل قرارداد كنسرسيوم، تأسيس و گسترش تشكيلات ساواك، تأسيس پيمان بغداد و در ادامه آن پيمان سنتو، عقد قرارداد دفاعى تحميلى دوجانبه با آمريكا و خلاصه همه اقداماتى كه در نهايت به سلطه كامل آمريكا بر ايران منتهى شد، با توجيه مقابله با خطر كمونيسم صورت گرفت.

... پس از سقوط مصدق، ايالات متحده به‌گونه بى‌سابقه‌اى نيروى انسانى، پول و انواع‌

[1]. غلامرضا نجاتى، تاريخ سياسى بيست و پنج ساله ايران، ص 19