فصل سوم: سركوب و خفقان‌

مقدمه‌

موفقيت كودتاى 28 مرداد، زمينه نفوذ و سلطه آمريكا را بر تمامى سازمان‌ها و دستگاه‌هاى حاكميت در ايران فراهم ساخت. هريك از اين دستگاه‌ها برنامه‌ها و اقدامات خود را با دستگاه مشابه آمريكايى هماهنگ و به تأييد آنها مى‌رساند. سازمان برنامه و بودجه مسئوليت هماهنگى كليه دستگاه‌ها و برنامه‌هاى آنها را با مراكز ذى‌ربط در آمريكا برعهده داشت.

... در فاصله سال‌هاى 1952 (1331 ش.) تا 1956 (1335 ش.) به گونه‌اى بى‌سابقه بر تعداد مشاوران فنى آمريكا در ايران افزوده شد. بر اساس ليستى كه توسط وزارت خارجه آمريكا به چاپ رسيده است، در ژانويه 1952 حدود ده نفر مشاور فنى وابسته به سفارت آمريكا در ايران مشغول به كار بوده‌اند ... در اكتبر 1953 (مهر 1332 ش.) تعداد اين مشاوران به 133 نفر رسيده است، و در ليست سيا كه در آن نام تمام مشاوران فنى مأمور در ايران ثبت شده، تعداد آنها در ژانويه 1956، 207 نفر ذكر شده است. ولى در آغاز سال 1956 تعداد مشاوران فنى و دستياران آنها 308 نفر بود كه صد نفر از آنها را مليت‌هاى محلى تشكيل مى‌دادند. جداى از آن عده، 3800 نفر كارمند ايرانى نيز در برنامه مأموريت‌هاى آمريكا در ايران به خدمت مشغول بودند. اين تعداد براى اداره و كنترل ميليون‌ها دلارى كه به ايران سرازير بود، ناكافى مى‌نمود. نتيجه حاصل، اسراف، عدم اطمينان، نارسايى وسائل، محاسبه غلط، از هم گسيختگى اجتماعى و همين‌طور فساد مالى بود.[1]

[1]. جيمز. ا. بيل، شير و عقاب، ص 174