حفظ كتب ضلال‌

در كتاب‌هاى فقهى موضوعى به نام «كتب ضلال» مطرح شده و فقيهان اسلام مى‌گويند، حفظ و نگهدارى چنين كتاب‌هايى ممنوع است.

اكنون اين سؤال مطرح مى‌شود كه آيا اين تحريم با آزادى انديشه و بيان چگونه سازگار است؟

در تحليل اين پرسش، نخست بايد مقصود از «كتب ضلال» را بيان كرد، سپس به بيان علّت اين ممنوعيت پرداخت. در تفسير كتب ضلال سه احتمال وجود دارد:

1. مقصود از «ضلال» انديشه‌هاى باطل و بى‌پايه است هرچند به عقيده و شريعت ارتباطى نداشته باشد.

مسلّما حفظ يا نشر اين نوع كتاب‌ها حرام نيست، فرض كنيد فرضيه‌ى بطلميوس امروز به صورت يك انديشه‌ى باطل و بى‌اساس درآمده است؛ ولى نه نشر آن حرام است و نه حفظ آن، بلكه بايد در تبيين سير افكار بشر در تشريح جهان، به اين نوع كتاب‌ها مراجعه كرد و سير دانش بشرى را تبيين نمود.

گذشته از اين، بايد اين نوع آثار را به عنوان تكريم از مؤلّفان حفظ كرد و به نسل حاضر تفهيم كرد كه اين انديشه‌هاى غلط وسيله‌ى رسيدن به دانش‌هاى كنونى بوده و اگر چنين روزگارى بر بشر