محيط زيست چهارمين محور حق است، جنگل‌ها و معادن و درياها و نظاير آن‌ها ثروت ملى است كه به نسل انسانى متعلّق است، نسل حاضر حتّى به اتفاق آرا نمى‌تواند جنگل را آتش بزند، آب‌ها و نهرها را آلوده سازند، و به تاراج محيط زيست بپردازد.

از اين تحليل مى‌توان نتيجه گرفت كه آزادى به معنى يله بودن و رهايى از هر نوع قيدوبند تحت عنوان «خودمختارى»، مورد پذيرش هيچ فيلسوفى نيست.

آزادى كه امروز مورد گفتگوى فيلسوفان است، آزادى است كه در خدمت سعادت فرد و جامعه باشد، نه اين‌كه انسانيت و اخلاق را، در مسلخ آزادى، قربانى كند؛ نتيجه آن‌كه: و سرانجام بايد در اين «خودمختارى» به مرزهاى چهارگانه تجاوز نشود.

بينش‌هاى محدود مكتب‌هاى بشرى‌

سعادت انسان در مكتب «ليبراليسم»، محصول بينش تنگ خرد انسان است، كه روشنگرى او كاملا محدود مى‌باشد، و لذا هرروز مكتبى پشت سر مكتبى، و به اصطلاح «ايسمى» به دنبال «ايسمى» پديد مى‌آيد، و هريك به خودنمايى، پرداخته سپس به زباله‌دان تاريخ ريخته مى‌شوند، تجربه و يا مرور زمان زيانبار بودن همه‌ى مكتب‌هاى ساخته انديشه انسان را روشن مى‌سازد، درحالى‌كه سعادت انسان در بينش‌هاى دينى نتيجه‌ى احكامى است كه از عقل‌