گوناگونى حتى ستارگان سينما بهره گرفته و آنچنان جامعه را براى دادن رأى به منتخبان مورد نظر خود، آماده مى‌سازند كه حتّى خود رأى دهنده از عوامل جبرآفرين بى‌خبر مى‌باشد.

اكنون به جزء دوم برگرديم فرض كنيد از «جبر غير» آزاد شويم ولى نمى‌توان در يك حالت بى‌تفاوتى زيست طبعا بايد به نقطه‌اى پناه برد و آن زندگى در پرتو اقتضاء طبيعت انسانى است.

نقطه مهم در تشخيص اقتضاى طبيعت و ويژگى ذاتى اوست، در اينجا جهان‌بينى‌هاى مختلف به شدت در تشخيص مقتضاى طبيعت تأثيرگذارند.

انسان نهاد الهى دارد

در جهان‌بينى الهى بشر مخلوق جهان بالاست و قدرت عظيمى او را از عدم به وجود آورده، و هر نوع كمالى را از عقل و هوش، بينايى، و شنوايى به او داده و خوان نعمت طبيعت را، در برابر او گسترانيده است.

وابستگى او به جهان بالا دقيقترين وابستگى‌ها است كه نمى‌توان براى آن نظيرى در طبيعت جست، تنها مثالى كه مى‌تواند وابستگى انسان را به خدا به نوعى ترسيم كند وابستگى صور و مفاهيم ذهنى با نفس انسانى است زيرا اين صور و مفاهيم مخلوق ذهن بوده و نفس انسانى پس از يك رشته تمرينها، آنها را در صقع ذهن مى‌آفرينند، به‌