جهان‌بينى‌ها است كه در ميان فلاسفه مشاهده مى‌شود. هم‌اكنون (پس از نكات هفت‌گانه‌ى مذكور) به تشريح آن مى‌پردازيم:

جهان‌بينى‌هاى مختلف و تعريف يكسان براى آزادى‌

در تعريف پديده‌هاى طبيعى، مى‌توان به تعريف يكسانى كه مورد پذيرش تمام گروه‌ها قرار گيرد دست يافت، مثلا آب و نمك دو پديده‌ى طبيعى مى‌باشند و مى‌توان هر دو را به نوعى معرّفى كرد كه الهى و مادى در برابر آن يكسان باشند، زيرا هر دو از يك واقعيت خارجى برخوردار كه هستند ذهن و انديشه در واقعيت بخشيدن به آن، تأثيرى ندارد.

امّا مفهوم آزادى، يك مفهوم اجتماعى- سياسى آن هم مربوط به زندگى فردى و اجتماعى انسان مى‌باشد. اگر در شناخت انسان اختلاف نظر باشد، و به اصطلاح درباره‌ى او دو نوع جهان‌بينى داشته باشيم، هرگز ممكن نيست به تعريف واحدى كه مورد پذيرش تمام صاحب‌نظران باشد، دست يافت.

در جهان‌بينى الهى، انسان مخلوق موجود برترى است كه او را پديد آورده و به انجام امورى و اجتناب از امور ديگر فرمان داده است. از آنجا كه آفريدگار او بهتر از هركس از خصوصيات زندگى و عوامل سعادت و شقاوت او آگاه است قهرا به حكم آن‌كه او حكيم و عادل است دستورهاى وى به صورت تكليف، مايه‌ى سعادت و