«من تصدق بصدقه حين يصبح، اذهب الله عند نحس ذلك اليوم»[1]؛ «شخصى كه هنگام صبح صدقه دهد خداوند نحوست و شرور آن روز را از او برمى‌دارد».

«عونك للضعيف افضل من الصدقه»؛ «دستگيرى و كمك رسانى براى ضعيفان و نيازمندان فضليتش بيشتر از صدقه دادن است».

«المؤمن اذا غضب لم يخرجه غضبه عن حق»[2]؛ «مؤمن هنگامى كه خشمگين شود از حد اعتدال و حق خارج نمى‌گردد».

«التدبير قبل العمل يؤمنك من الندم»[3]؛ «برنامه‌ريزى و دورانديشى قبل از هر عملى تو را از پشيمانى ايمن مى‌دارد».

«صديق كل امرء عقله و عدوه جهله»[4]؛ «دوست و همراه هر كسى عقل اوست و دشمنش جهل و نادانيش است».

«الايمان اقرار باللسان و معرفه بالقلب و عمل بالاركان»[5]؛ «حقيقت ايمان، عبارت است از اقرار به زبان، شناخت با قلب و عمل نمودن، با اعضاء و جوارح».

«صل رحمك و لو بشربه من ماء»[6]؛ «با بستگان خود ارتباط برقرار كن، گرچه به اندازه نوشيدن آبى باشد».

[1]. شيخ جواد قيومى، صحيفة الرضا، قم: انتشارات اسلامى، 1373.

[2]. صحيفةالرضا، ص 380.

[3]. عزيزاللَّه عطاردى، مسند امام الرضا، ج 1، ص 293، مشهد: به‌نشر، 1406.

[4]. عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 27.

[5]. عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 31.

[6]. عزيزاللَّه عطاردى، مسند الامام الرضا، ج 1، ص 267، مشهد: به‌نشر، 1406.