تحولات اجتماعى در چند قرن گذشته از ارزش‌ها و آموزه‌هاى دينى بهره نبرد و به تعبير خانم هانا آرنت، يكى از ويژگى‌هاى مرسوم انقلاب‌ها دنيوى بودن آنها و تفكيك دين از سياست است.[1] اما با «انقلاب اسلامى ايران» مسير تاريخ ديگرگون شد و آموزه‌هاى وحيانى اسلام در تغييرات بنيادين جامعه نقش اصلى را ايفا نمود.

مجله تايمز در شماره هفتم آوريل 1980 م با وقوع انقلاب اسلامى مى‌نويسد:

انقلابى ساكت در تفكر و استدلال در حال وقوع است و خدا دارد برمى‌گردد.[2]

در گفتار پنجم از فصل چهارم، از تأثير انقلاب اسلامى ايران در سطح جهان و بيدارى اسلامى بيشتر سخن خواهيم گفت.

ج) آموزه‌هاى سياسى اسلام‌

اينك براى رسيدن به ريشه اسلامى در انقلاب ايران، به طرح برخى آموزه‌هاى سياسى اسلام از ديدگاه قرآن‌مجيد و ائمه‌اطهار (عليهم السلام) مى‌پردازيم:

1. آموزه‌هاى سياسى قرآن‌مجيد

با بررسى آيات قرآن‌مجيد درمى‌يابيم در دين اسلام، تنها به طرح قوانين و اصولى براى زندگى فردى پرداخته نشده، بلكه بسيارى از آيات، مربوط به مسائل اجتماعى و سياسى است كه بايد در مديريت و اداره جامعه به‌كار گرفته شود تا جامعه به سعادت حقيقى برسد. اينك چند نمونه از اين آموزه‌ها:

يك. عدالت‌طلبى‌

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمْ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بالْقِسْطِ؛[3] ما پيامبرانمان را با دليل‌هاى روشن فرستاديم و با آنها كتاب و ترازو را نيز نازل كرديم تا مردم به عدالت قيام كنند.

[1]. هانا آرنت، انقلاب، ص 32.

[2]. مهدى گلشنى، از علم سكولار تا علم دينى، ص 60.

[3]. حديد( 57): 25.