تحفه الهى و هديه غيبى بوده كه از جانب خداوند منان بر اين ملت مظلوم غارت‌زده عنايت شده است.[1]

گفتار دوم: «ريشه‌هاى اسلامى» انقلاب اسلامى ايران‌

با توجه به مباحث گذشته و طرح نگرش سيستمى به انقلاب اسلامى ايران، به بررسى مهم‌ترين عنصر و عامل در اين سيستم كه همان «ريشه‌هاى اسلامى» است، مى‌پردازيم.

نخست با تعريف «سياست» و «ارتباط دين و سياست» زمينه را براى طرح و بررسى برخى از آموزه‌هاى دين اسلام و نيز تأثير اسلام بر انقلاب- به‌عنوان نوعى تغيير اجتماعى- فراهم مى‌آوريم.

الف) مفهوم سياست‌

واژه «سياست» در مفهوم لغوى به معناى تدبير، اداره كردن، رياست كردن، مجازات و عقوبت است و در مفهوم اصطلاحى نيز به معناى مديريت زندگى اجتماعى انسان‌ها. سياست به مفهوم عام اين‌گونه تعريف شده است:

اداره و سرپرستى نظرى و عملى مجموعه امور ارتباطى، فرهنگى و اقتصادى در جهت وصول به اهدافى كه رشد اجتماعى را محقق مى‌سازد.[2]

همان‌گونه كه دين را به «حق» و «باطل» تقسيم مى‌كنيم، «سياست» نيز خود به «حق» و «باطل» بخش‌بندى مى‌شود.

ب) ارتباط دين و سياست‌

اينك با توجه به مفهوم دين و سياست، به اشكال گوناگون و ديدگاه‌هاى متفاوت درخصوص ارتباط دين آسمانى با سياست مى‌پردازيم. در يك تقسيم‌بندى مى‌توان از چهار نوع رابطه بين دين و سياست نام برد:

[1]. روح‌الله موسوى خمينى( امام)، آخرين پيام امام( وصيتنامه حضرت امام)، ص 17.

[2]. على‌اصغر نصرتى، نظام سياسى اسلام، ص 20.