ژنرال‌هايزر در كتاب خاطرات خود اظهار مى‌دارد كه حتى پس از پيروزى انقلاب اسلامى، معاون وزير جنگ آمريكا از او خواسته است براى كودتايى نظامى به تهران بازگردد.[1] آمريكايى‌ها در مهم‌ترين و گسترده‌ترين كودتاى خود معروف به «نوژه»، توسط فرماندهان و افسران پيشين ارتش و با همكارى عناصرى از ساواك، با آماده كردن حدود سى فروند هواپيما، شصت خلبانو حدود پانصد نفر افراد فنى و نظامى برآن بودند تا در 19 تير 1359 (75 روز پس از شكست آمريكا در صحراى طبس) با پرواز هواپيماها از فرودگاه‌هاى مختلف ازجمله فرودگاه شهيد نوژه همدان، مراكز اصلى نظام را كه مهم‌ترين آنها «بيت حضرت امام» بود، بمباران كنند،[2] اما ساعاتى قبل از اجرا با دستگيرى عوامل كودتا اين توطئه خنثى گرديد.

آمريكايى‌ها پس از اين شكست، چند كودتاى ناموفق ديگر را نيز رهبرى كردند كه مهم‌ترين آنها بدين قرار بود: گروه برانداز «پارس» كه مخفف «پاسداران رژيم سلطنتى» بود؛ گروه «نمارا» كه از سوى شخصى به نام سرهنگ رضازاده- كه مستقيماً با اسرائيل ارتباط داشت- رهبرى مى‌شد؛ گروه «نيما» كه با سازمان جاسوسى سيا، جبهه ملى و دكتر منوچهر شايگان مستقيماً در ارتباط بود و اين افراد حتى كابينه خود را تشكيل داده بودند و نيز گروه «نجات انقلاب ايران» كه در فروردين 1361 به رهبرى قطب‌زاده شكل يافت‌[3] و از حمايت آيت‌الله سيدكاظم شريعتمدارى برخوردار بود. حزب خلق مسلمان با هدايت ايشان در بسيارى از توطئه‌ها ايفاى نقش نمود[4] كه اين كودتاها نيز خنثى شد. همچنين «حزب توده» با حمايت شوروى كودتايى طراحى نمود كه در بهمن 1361 خنثى گرديد.

7. جنگ تحميلى‌

استكبار جهانى با شكست در توطئه‌هاى خود به‌ويژه پس از شكست در صحراى طبس و كودتاى نوژه، تهاجم سراسرى عراق به ايران اسلامى را طراحى كرد كه در 31 شهريور 1359

[1]. رابرت هايزر، مأموريت مخفى در تهران، ص 453.

[2]. مؤسسه مطالعات و پژوهش‌هاى سياسى، كودتاى نوژه، ص 153.

[3]. همان، ص 38 و 39.

[4]. بنگريد به: سيدحميد روحانى، شريعتمدارى در دادگاه تاريخ.