ملل‌متحد، به‌دنبال حادثه 11 سپتامبر و تهاجم آمريكا به افغانستان وارد ايران شد و پس از ديدار با مقام معظم رهبرى، هنگام خروج از ايران در فرودگاه مهرآباد چنين گفت:

كسانى كه مرا به سازمان ملل‌متحد آوردند، شخصيت‌هاى برجسته دنيا بودند و من به آنها علاقه‌مند بودم و هركدام مثل ژاك شيراك براى من امتيازاتى داشتند. گورباچف و هلموت كهل هم همين‌طور بودند. در ملاقات با آقاى خامنه‌اى احساس كردم كسى را مثل او نديده‌ام. شخصيت معنوى ايشان چنان مرا گرفت كه از خود سؤال كردم چرا شخصيتى مثل من دبيركل سازمان ملل باشد و از معنويت چيزى نداشته باشد. با ديدن آقاى خامنه‌اى، همه شخصيت‌هايى كه مرا جلب كرده بودند، فراموش كردم و تحت‌تأثير شخصيت معنوى ايشان قرار گرفتم. من شخصيت‌هاى معنوى در دنيا زياد ديده بودم، ولى هيچ‌يك از مسائل سياسى اطلاع نداشتند. با ديدن آقاى خامنه‌اى در اوج قداست، آن شخصيت‌هاى سياسى از ذهن من پاك شد.[1]

3. مرد جهاد فى سبيل‌الله‌

حضرت آيت‌الله خامنه‌اى- مدظله العالى- نه‌تنها در عرصه علم و سياست، بلكه در ميدان جهاد و مبارزه نيز شايسته است و توانمندى‌هاى منحصربه‌فردى دارد.

از همان روزهاى اول تهاجم عراق به ايران، با اينكه نماينده مجلس شوراى اسلامى بود، لباس رزم بر تن كرد و در مناطق جنوب تا غرب حضور يافت و تا ششم تيرماه 1360 كه در حادثه تروريستى در مسجد ابوذر تهران به مقام جانبازى نايل شد، در ميدان جنگ به جهاد پرداخت. يكى از فرماندهان دفاع مقدس مى‌گويد:

در روزهاى اول جنگ، آقا به اهواز تشريف آوردند و به‌عنوان يك رزمنده لباس رزمى پوشيده بودند و در جنگ شركت كردند. در آنجا هم امور جنگ را زير نظر داشتند؛ هم سخنرانى مى‌كردند و بچه‌ها را به جنگ عليه دشمن تشويق مى‌كردند و هم خودشان در عمليات‌هاى ضربه به دشمن، شركت مى‌كردند. آن روزها هنوز سپاه به‌درستى و كامل شكل نگرفته بود و سپاه خوزستان و خرمشهر و اهواز بود كه با نفرات كمى شب‌ها عليه دشمن عمليات چريكى مى‌كردند. آقا هم به‌عنوان يك رزمنده در مجموعه‌اى كه به همراه شهيد چمران راه‌اندازى كرده بودند، كار چريكى انجام مى‌دادند و با نيروها به جلو

[1]. ماهنامه ميثاق، اسفند 1380، ش 16، ص 19.