زندگى مى‌كردند، اما امروز بسيارى از روستاها به شهر تبديل شده‌اند و از امكانات مناسب‌ترى برخوردارند. حدود 70 درصد جمعيت 72 ميليونى ايران در شهرها زندگى مى‌كنند و حتى روستاها از نظر عمرانى وضعيت بسيار مناسب‌ترى دارند و شهرها نيز توسعه بيشترى يافته‌اند.

2. عمران روستايى‌

نمايش تصوير

در دوران پهلوى، روستاييان از حداقل امكانات و رفاه برخوردار نبودند. براى مثال، در استان سيستان و بلوچستان در سال 1357 تنها 33 روستا برق داشت كه در سال 1383 اين تعداد به 2778 روستا افزايش يافته است.

در سال‌هاى پس از انقلاب اسلامى در راستاى تحقق عدالت اجتماعى، با تأسيس «جهاد سازندگى» به دستور امام‌خمينى (قدس سره) و كميته امداد حضرت امام (قدس سره) چهره روستاهاى عقب‌مانده متحول شد و حتى مناطقى مانند «بشاگرد» حدود 2 سال پس از پيروزى انقلاب اسلامى كشف شد كه مردمش تقريباً مانند انسان‌هاى اوليه زندگى مى‌كردند. اكنون اين منطقه- در نزديكى بندرعباس- بسيار تغيير يافته است. براى نمونه، در سال 1385 سد جگين با هزينه‌اى بالغ بر 40 ميليارد تومان براى بهبود كشاورزى مردم اين منطقه افتتاح شد.

همچنين روند مهاجرت روستائيان به شهرها از سال 1375 تاكنون تنها نيمدرصد رشد داشته كه نشان از موفقيت نسبى طرح‌هاى توسعه روستايى مى‌باشد.[1]

[1]. روزنامه ايران اقتصادى، 5/ 7/ 1386، ص 3.