آقا خان، در 1302 (5- 1884 ميلادى) كرمان را به سوى اصفهان ترك كرد. از آنجا به تهران رفتند و در اين شهر شيخ احمد براى مدتى به تفسير قرآن پرداخت. از آنجا به رشت رفتند و در اين شهر مدتى ميهمان والى اين شهر، مؤيد الدوله، بودند كه اين فرد، درهرصورت، پس از اطلاع از اينكه آنها مغضوب ناصر الدين شاه هستند، آنها را بيرون كرد. بدين ترتيب آنها به قسطنطنيه رهسپار شدند و در آنجا شيخ احمد زبان تركى عثمانى، انگليسى و فرانسه را فراگرفت و از طريق تدريس زبان و ترجمه امرارمعاش مى‌كرد. وى به زيارت مكه رفت و در راه بازگشت از آنجا مدتى در «حلب» توقف و در اين‌جا توسط ميرزا آقا خان به ميرزا حسن خان خبير الملك، كه سركنسول ايران در آنجا بود، معرفى گرديد. اين سه تن، به تشويق سيد جمال الدين، شروع به ايفاى يك نقش فعال در تبليغ اتحاد اسلام نمودند و نامه‌هاى بسيارى به علماى شيعه ايران، كربلا و نجف نوشتند. شيخ احمد حتى دستور داد مهرى براى وى ساخته شود كه حاوى اين نوشته بود:

امين السلطان، كه شديدا از اين فعاليت آزرده شده بود، تلاش كرد آنها را دستگير كند و بدين منظور دستوراتى براى ميرزا محمود خان علاء الملك، كه در آن موقع سفير ايران در پايتخت عثمانى بود، ارسال داشت و اين شخص در 1312 هجرى قمرى (5- 1894 ميلادى) موفق گرديد كه حكومت عثمانى را وادار به تبعيد اين سه تن يار به طرابوزان كند، به اين بهانه كه آنها افرادى خطرناك و آشوبگر بوده و در تحريك ناآراميهاى اخير ارامنه دخيل بوده‌اند و به‌علاوه با علماى ايران مكاتبه داشته‌اند. هنگامى كه ميرزا رضا كرمانى، كه پس از تبعيد آنها در ژانويه 1896 قسطنطنيه را ترك گفته بود، ناصر الدين شاه را در اوّل مه همان سال به قتل رساند، آنها هنوز در زندان طرابوزان بودند. و از آنجا كه مشهور بود كه وى با آنها آشنايى دارد و موفق شده بود كه گذرنامه خود را با وانمود كردن به اينكه خدمتكار شيخ ابو القاسم، برادر شيخ احمد است دريافت نمايد و به هنگام عبور از طرابوزان به ملاقات آنها رفته بود، آنها مظنون به معاونت در اين قتل گرديدند و حكومت ايران خواستار استرداد آنها از حكومت عثمانى شد و اين خواسته اجابت گرديد. در سر مرز، نگهبانان ترك آنها را به رستم خان، كه مأمور تحويل گرفتن آنها شده بود، تسليم نمودند و او آنها را به تبريز برد كه در اين شهر آنها به صورت مخفى و به فرمان امين السلطان در محل «باغ شمال»، در حضور محمد على ميرزا وليعهد وقت، در بعدازظهر ششم صفر 1314 هجرى قمرى به‌طور وحشيانه‌اى كشته شدند. پوست سر آنها كنده شده با كاه پر گرديد و به تهران نزد امين السلطان فرستاده شد. جزئيات‌