خراب كرده متوجه هرات گرديد.[1]

وقايع سال نهصد و بيست و شش هجرى [- 1519 م‌]

حضرت خداوندگار در اين سال به نيّت غزا با كفار ردوس فرمود كشتى‌هاى كوه پيكر و توپ‌هاى اژدر منظر تهيّه و تدارك كرده و ساير مهمات حربيّه و لوازم سفريّه، ادّخار انبار نموده و از عرب پاروزنان از براى كشتى‌ها احضار فرمودند، بيت:

[اقدام شاه سليم براى جنگ با ايران و مرگ ناگهانى او]

چون در اين هنگام از غالب بلاد عراق و آذربايجان و كردستان عرايض بى‌حدّ و بى‌پايان، به دربار سلطان سليم خان فرستاده، و شكايت كرده بودند كه شاه اسماعيل و قزلباشان، درجه تعديات را به جايى رسانيدند كه احدى از رعيّت اطمينانى از مال و عرض و جان ندارد؛ حتى اولاد ذكور و اناث احدى از آحاد قدرى كه صاحب حسن باشد، آلت اطفاء آتش شهوت قزلباشان مى‌كردند؛[2] بنابراين عقد ديوان فوق‌العاده و با موالى عظام و صلحا فخام و ساير اركان سلطنت و اعيان دولت مشورت گرديد. عموم هيئت ديوان، اتمام امر شاه اسماعيل را عقلا و نقلا و عرفا و شرعا، از فتح قلعه منيعه ردوس اهم و اقدام دانسته، فتوى دادند. حضرت خداوندگار نيز بالضروره از آن عزم و نيّت كه فى الحقيقة در آن هنگام موافق منفعت دولت نبود، فراغت فرموده، لا جرم به همان اضطراب، باز متوجه دار الخلافه ادرنه شده، مشغول به تدارك لوازم سفريه و مهمّات حربيه شدند، و روز بيست و يكم شعبان المعظم سال نهصد و بيست و شش هجرت [926] حضرت فخر رسالت، بيت:

از اسلامبول كوچ كرده، رو به ادرنه به راه افتاده، در اين هنگام فيما بين دو كتف او مايل به‌

[1] - احسن التواريخ، ص 220

[2] - درستى و نادرستى اين اخبار و اطلاعات روشن نيست؛ چرا كه دشمنى عثمانيان با صفويان مسلم است، و طبيعى است كه چنين اخبار نادرستى ساخته شود.