اما سلاطين چراكسه مصر، نه تن و مدت سلطنت آنها نيز يك‌صد و سى و هشت سال است كه اسامى و تاريخ جلوس آنها هم در جدول ذيل محرر و مرقوم است.[1]

سلاطين چراكسه/ سالهاى سلطنت‌

ملك ظاهر برقوق/ 783/ 1382

ملك ناصر فرج بن ملك طاهر/ 801/ 1398

ملك منصور بن عبد العزيز/ 808/ 1405

ملك اشرف‌[2] سيف الدين برسباى/ 841/ 1437

ملك منصور بن عبد العزيز/ 808/ 1405

ظاهر سيف الدين چقماق/ 842- 857

ملك اشرف قايت‌باى/ 872- 901

ملك ناصر الدين محمد/ 901- 904

ملك اشرف قانصو غورى/ 906- 922

ملك تومانباى/ 922- 922[3]

و اين هيئت سلطنت نيز چنانچه در متن معروض افتاد، به قتل تومانباى و امرا بل ملّت حاكمه، منقرض و مستأصل گشتند و خطّه مصريه و شامات و حجاز و ساير ممالك اين دولت به حيطه تصرّف دولت عثمانى در آمد؛ و در حقيقت باعث انقراض اين دولت، خطاى سلطان اشرف قانصو غورى در سياسيات بود و شكى نيست كه اگر سلطان مشار اليه ممانعت به حركات عسكريه سلطان سليم نمى‌كرد، به اين زودى عثمانيان قيام به استيلاى خطّه مصريه نمى‌نمودند.

برويم به سر مطلب: روز سه‌شنبه بيست و دوم، حضرت خداوندگار بالسعادة و الاقبال، به جزيرة ام القياس تشريف بردند. خواجه افندى و چلبى افندى- خليفه عباسى- و ساير خواص، با اصحاب طرب در ركاب بودند و در آنجا مجلس عيش برپا گرديد. در همين روز محمد پاشا از وزرا و نور الدين افندى زيرك‌زاده قاضى عسكر روم ايلى شروع به اخراج بلد بعض مقصّرين و اشخاص را نمودند كه ماندن آنها در مصر باعث فساد مى‌شد.

چهارشنبه بيست و سوم بى‌وقوعات. پنج‌شنبه بيست و چهارم شادى بيگ كور كه از براى ايقاع فساد در خارج گريخته بود، گرفته، آوردند. شب جمعه آتشبازها آمده، در جلو سراپرده، انواع هنر نشان دادند. از جمعه بيست و پنجم تا سه‌شنبه بيست و نهم، لشكر ظفر

[1] - بر اساس جدولى كه زامباور در« نسب خلفا و شهرياران، ص 163- 164» به دست داده است، جمعا 25 نفر از سلاطين چراكسه حكومت كردند. در اينجا، تنها فهرست خود مؤلف را مى‌آوريم.

[2] - پيش از وى چندين نفر ديگر هم سلطنت كردند.

[3] - در ذى‌حجه اين سال، به دست سليم كشته شد.