شرح حال فضل بن روزبهان‌

مؤلف تاريخ احسن التواريخ‌[1] در ذكر وفيات سال نهصد و بيست و شش [926] مى‌نگارد كه خواجه مولاناى اصفهانى در مذهب تسنن متعصّب بود. در زمان ظهور دولت خاقان اسكندرشأن به هرات رفت و بعد از آنكه شيبك خان به خراسان استيلا يافت، مولانا ملازمت خان اختيار نمود. خان او را دايم به واسطه عداوت اهل بيت طعنه مى‌زد و در بخارا در پنجم جمادى الاولى در سنه مذكور درگذشت. تاريخ عالم‌آراى [امينى‌][2] از جمله تصانيف اوست.[3] انتهى.

استطراد: از مشار اليه قصيده عريضه‌مانندى ديگر هم به زبان جغتايى در منشآت فريدون بيگ ضبط است كه به دربار سلطان سليم فرستاده است. چون اشارتى نبود كه در كدام تاريخ تقديم داشته، مناسب ديده شد كه در ذيل اين فراز، عينا نوشته شود.

صورت قصيده خواجه اصفهانى‌

[1] - در اصل به خطا: روضة الصفوية.

[2] - افزوده ماست.

[3] - احسن التواريخ، ص 226، خلد برين، ص 317

[4] - در متن نوايى: ببراى

[5] - در متن نوايى: رعايت.

[6] - در متن نوايى: بار