هو فتاح الأبواب لكل ملك كريم‌

و مناح الاسباب لكل قلب سليم‌

الا اى قاصد فرخنده منظر

نيازم بر سوى شاه مظفّر

بگو اى پادشاه جمله عالم!

تويى امروز در مردى مسلّم‌

اساس دين تو در دنيا نهادى‌

تو شرع مصطفى بر جا نهادى‌

مجدّد گشت دين از همّت تو

جهان در زير بار منّت تو

اگر ملك شريعت مستقيم است‌

همه از دولت سلطان سليم است‌

ز بيمت در تزلزل فارس و ترك‌

چو افكندى ز سر تاج قزل‌برك‌[1]

[فكندى تاجش از سر اى مظفّر

فكن اكنون به مردى از تنش سر][2]

قزل‌برك است همچون مار افعى‌

سرش را تا نكوبى نيست نفعى‌

تويى امروز ز اوصاف شريفه‌

خدا را و محمد را خليفه‌

روا دارى كه كبر و ملحد و دد

دهد دشنام اصحاب محمد

تو او را نشكنى از روى مردى‌

سرش را نابريده باز كردى‌

اگر گيرد امانى در سلامت‌

بگيرد دامنت را در قيامت‌

چنين ديدم ز اخبار پيمبر

كه ذو القرنين بد در روم قيصر

به ذو القرنين از آن خود را علم كرد

كه ملك فارس با روم ضم كرد

دو قرن او شاه خود[3] اندر جهان شد

به شرق و غرب حكم او روان شد

بيا اى نصر دين كسر صنم كن‌

به تخت روم، ملك فرس ضم كن‌

كه شرق و غرب را از دولت و كام‌

بگيرد باز ذو القرنين اسلام‌

ز اخبار ملاحم در صحابه‌

چنين آورد كاتب در كتابه‌

كه در اسلام بعد از قرن بى‌مر

شود ديندار ذو القرنين ديگر

تو آن دين‌پرور و كشورستانى‌

كه ذو القرنين موعود جهانى‌

بيا از روى عالم رنج بردار

بكش زنهار مار و گنج بردار

مراد من از اين، نى گنج و مال است‌

غرض گنج رضاى ذوالجلال است‌

دو قرن ار زان كه ذو القرنين شد شاد

ترا صد قرن عمر و مملكت باد

الهى سرور ما پير گردد

چون ذو القرنين عالم‌گير گردد

ز نور عدل او عالم منوّر

امين آمين بگو تا روز محشر