به اين ترتيب جمهورى اسلامى در صدر مهم‌ترين قربانى‌هاى تروريسم‌[1] قرار گرفت. به برخى از اين اقدامات تروريستى اشاره مى‌كنيم:

سوم ارديبهشت ماه 1358، ترور سرلشكر محمد ولى قرنى، رئيس ستاد كل‌ارتش؛

يازدهم ارديبهشت ماه 1358، ترور استاد مرتضى مطهرى، رئيس شوراى انقلاب و انديشمند فرزانه‌اى كه از ياران و شاگردان بسيار نزديك امام‌خمينى بود و انديشه‌هاى پربارش نقش به‌سزايى در شكل‌گيرى انقلاب و آشنايى جوانان با اسلام پويا و انقلابى داشت؛

پنجم خرداد ماه 1358، ترور ناكام آيت‌الله هاشمى رفسنجانى؛

چهارم شهريور ماه 1358، ترور حاج‌مهدى عراقى و فرزندش؛

دوازدهم آبان ماه 1358، ترور آيت‌الله قاضى طباطبايى؛

بيست و هفتم دى ماه 1358، ترور حجت‌الاسلام والمسلمين دكتر محمد مفتح كه از پيشتازان انديشه وحدت حوزه و دانشگاه بود؛

ششم تير ماه 1360، ترور آيت‌الله خامنه‌اى در حال سخنرانى در مسجد اباذر تهران كه به جانبازى ايشان منجر شد؛

هفتم تير ماه 1360، انفجار دفتر مركزى حزب جمهورى و شهادت آيت‌الله دكتر بهشتى، انديشه‌پرداز بزرگ انقلاب و يكى از برجسته‌ترين چهره‌هاى متفكر و تشكيلاتى نظام، و نيز 72 تن از ياران باوفاى امام.

حجم ترورها تا اين زمان، به‌ويژه آخرين عمليات تروريستى كه جمع بسيارى از ياران امام و مسئولان نظام را در يك انفجار مهيب به‌شهادت رساند، به‌گونه‌اى بود كه احتمال فروپاشى نظام را در ذهن مخالفان قوت بخشيد. مجله تايم چاپ‌

[1]. يعنى همان واژه‌اى كه سال‌هاست آمريكا ما را به بهانه حمايت از آن محكوم مى‌كند.