استراتژى‌هاى نوبه‌نوى آمريكا، اعتراف مى‌كند كه: «خمينى يك انسان سازش‌ناپذير است.»[1]

امام‌خمينى پس از نزديك به سه دهه مبارزه و تلاش، همچنان خستگى‌ناپذير و سرسخت مى‌نمود. در آخرين سال‌هاى حيات نيز همچنان توفنده و پرخروش به دشمنان هشدار داد[2] كه:

هيهات كه خمينى در برابر تجاوز ديوسيرتان و مشركان و كافران به حريم قرآن و عترت و رسول‌خدا و امّت محمد (ص) ... ساكت و آرام بماند و يا نظاره‌گر صحنه‌هاى ذلت و حقارت مسلمانان باشد. من خون و جان ناقابل خويش را براى اداى واجب حق و فريضه دفاع از مسلمانان آماده نموده‌ام و در انتظار فوز عظيم شهادتم. قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها و نوكران آنان مطمئن باشند كه اگر خمينى يكه و تنها بماند، به‌راه خود كه راه مبارزه با كفر و ظلم و شرك و بت‌پرستى است ادامه مى‌دهد و به يارى خدا، در كنار بسيجيان جهان اسلام ... خواب راحت را از ديدگان جهان‌خوارگان ... سلب خواهد كرد.[3]

4. آرامش روحى‌

غالب رهبران انقلابى، از شخصيت‌هايى هيجانى و گداخته برخوردارند و اين حالات از زندگى سراسر التهاب آنان و نيز از آشوب و غوغاى درونى‌شان نشئت مى‌گيرد. به‌علاوه، بخشى از هيجانات رهبران سياسى هم مى‌تواند نمايشى و صورى باشد؛ زيرا از اين راه، عواطف و احساسات ياران و هواداران خود را تحريك مى‌كنند و بر شدت حركت انقلابى آنها مى‌افزايند. اما حضرت امام، اين چهره رهبران انقلابى را نيز دگرگون ساخت. رفتار متين و منش توأم با وقار

[1]. زبيگنيو برژينسكى، اسرار سقوط شاه و گروگان‌گيرى، ص 84.

[2]. تاريخ پيام: 6 مردادماه 1366.

[3]. سيدروح‌الله موسوى‌خمينى( امام)، صحيفه امام، ج 20، ص 318 و 319.