در زندان و تبعيد و مبارزه و جنگ و مديريت كشور و ... چون پولاد، آبديده و سرسخت شده بود.

غرب پس از شكست‌هاى پى‌درپى در رويارويى با جمهورى اسلامى، با اين اميد كه مرگ امام، موجب بروز جنگ قدرت و متلاشى شدن نظام، يا عدول رهبر جديد از مواضع سرسختانه امام خواهد شد، بى‌صبرانه در انتظار روز واقعه بود. انتخاب سريع خبرگان با اكثريت قاطع و نيز بيعت هوشمندانه مردم و مسئولان نظام با ايشان، كابوس جديدى براى غرب بود. آنچه اتفاق افتاد پيام روشنى براى غرب داشت: رحلت امام نه‌تنها پايان راه نبود، بلكه آغازگر عصر امام‌خمينى، در پهنه‌اى وسيع‌تر از گذشته بود. آيت‌الله خامنه‌اى، رهبر عزيز انقلاب، براى آنكه راهِ پيشِ‌رو را براى دوستان انقلاب ترسيم كند و خيال دشمنان را نيز آسوده سازد، قاطعانه فرمود:

امام‌خمينى يك حقيقت هميشه زنده است ... راه او راه ما، هدف او هدف ما و رهنمود او مشعل فروزنده ماست.[1]

و بدين‌سان نام «امام‌خمينى» در تاريخ ملت بزرگ ايران و همه آزادى‌خواهان جهان، نامى ماندگار و هميشه آشنا شد.

سلام بر او آن زمان كه چشم به‌جهان گشود.

سلام بر او آنگاه كه براى خدا به‌پا خاست.

سلام بر او در آن لحظه‌هاى به معشوق رسيدن.

و سلام بر او و بر همه ياران شهيدش آنگاه كه برانگيخته شوند.

[1]. دفتر مقام معظم رهبرى( تهيه، تنظيم و تدوين)، حديث ولايت: مجموعه رهنمودهاى مقام معظم رهبرى، ج 4، ص 270 و 271.