دشمنانتان دشمن. از خدا مى‌خواهيم كه لياقت خونخواهى شما را به ما ارزانى دارد، و در پيروى از شما بيش از آنكه از مصيبتتان، اندوهگين شويم، از درستى راه و قيامتان بهره برگيريم. 5

اندوه شاعر در اين بيت، صادقانه و از سر عاطفه نمايان است:

پرندگان و كبوتران همه در امان‌اند، جز خاندان پيامبر (ص) كه حتّى در كنار كعبه هم روى امنيت به خود نمى‌بيند!

و در بيعت بعد گويد:

رحمت خدا و سلام بر همه‌ى آنان باد، تا آنگاه كه جنبنده‌اى بر روى زمين براى سلام به‌پا خيزد!

او به ياد قهرمان دشت شهادت، حسين عزيز- عليه السّلام- چنين سوگمندانه ناله سر مى‌دهد:

1- اى ديدگان من! بر مصيبتى بزرگ به تو تكيه كرده‌ام، سيل اشك جارى كن.

2- اى جعده! گريه كن و بيم مدار، گريه بر حق را به باطل راهى نيست.

كثير كه خود از متعهدان علوى و معتقدان به فرهنگ قرآنى بود، بايد گام به صحنه نبرد مى‌نهاد، و درگير و دار نبرد حق و باطل حاضر مى‌شد.

شاعرى چون او جوان كه در كشاكش رقابت احزاب و جناح‌هاى سياسى روز، بر آن بود تا با تكيه بر تقيّه، اين سلاح هميشه موفق علويان در جوّ خفقان و استبداد، و سود جستن از نقاط ضعف و اختلاف احزاب سياسى آن روزگار، در حركت مكتبى، دمى جانماند، بعيد نيست كه بنا به تجربه‌ى كم و در جوّى ناشى از تشتّت آراء و بيانيه‌هاى سياسى و عملكرد جناح‌ها، به نيكى نتواند از عهده‌ى تاكتيك تقيّه، برآيد. به همين لحاظ، امام باقر (ع) اين امر را به او يادآورى كرد، و به او آموخت كه در اين مقطع آن‌گونه بايد عمل كند