اى پسر عماره به روز نبرد و برخورد با هماوردان، چون پدرت دامن همّت را به كمر بزن‌

على (ع) و حسين (ع) و جماعتشان را يارى و هند و پسرش [معاويه‌] را خوار دار.

اين امام (ع) برادر پيامبر محمّد (ص) است. او پرچم هدايت و محل نوربخشى ايمان است.

سپاهيان را بشكاف و در تحت پرچمش درآ و با شمشير آهيخته‌ى برّان و نيزه‌ى [صف پراكن‌] به پيش بتاز!

نيز از اوست در رثاى امير مؤمنان- عليه السّلام-

درود خدا بر آن پيكره پاكى باد كه گور او را فراگرفته و با اين كار [در حقيقت‌] دادگرى نيز به خاك سپرده شده است.

او [امام (ع)] با حقّ هم‌پيمان شد و چيزى را به‌جاى او نگزيد. از اينرو آن امام (ع) با حقّ و ايمان همدوش است.

[بلاغات النّساء ص 47 و العقد الفريد، ج 2، ص 120 و ديوان أشعار التشيّع، ص 212- 213]

5- أمّ سنان بنت خيثمه‌

از زنان نامور شيعه و از شجاعان عصر امير المؤمنين على- عليه السّلام- است.

در صفّين شركت كرد و در همه‌ى حوادث و وقايع خلافت امام (ع) از حضرت على (ع) حمايت كرد. در شمار زنانى بود كه معاويه او را محاكمه كرد.

از اشعار او است: