3- بكّاره هلالى‌

از زنان شجاع و از دولتمردان عصر امير المؤمنين است. در صفّين شركت جست و از امام (ع) دفاع كرد. رجزهاى او به هنگام تشويق سپاهيان امام (ع) به دفاع از امام (ع) و مقابله با امويان، زبانزد است.

بعد از شهادت امام (ع) معاويه او را به دمشق فراخواند و به جهت خاطر آن اشعار محاكمه و معاتبه كرد ولى او ايستاد و بر عقيده‌اش نسبت به حضرت على (ع) پافشرد.

از اشعار اوست كه مورّخان نوشته‌اند در پيش معاويه و سعيد بن عاص گفته است:

آرزو داشتم كه بر روى منبرها خطيبى از امويان را مشاهده نكنم‌

ولى خداوند مرگم را پس انداخت و عمرم را دراز كرد تا آنجا در زمانه شگفتى‌ها ديدم!

هرروز و پيوسته خطيبشان [امويان‌] در ميان جمع به سرزنش خاندان پيامبر (ص) مى‌پردازد!

[بلاغات النّساء، إبن طيفور ص 53- 54 و العقد الفريد، إبن عبد ربّه ج 2، ص 105 و ديوان أشعار التشيّع، ص 210- 211]

4- سوده بنت عماره‌

از ياران امير المؤمنين على عليه السّلام و مناصران او بود. در صفّين شركت داشت و با اشعار خود از امام (ع) دفاع كرد.

معاويه او را به شام فراخواند و محاكمه كرد اما او از كرده‌ى خود پشيمان نشد و پيوسته در پيش او از امام (ع) دفاع كرد.

از اشعار او است كه در پيش معاويه بر او خوانده شد.