فرستاد، ولى على (ع) تقاضاى او را نپذيرفت و به نامه‌اش جواب نداد و در مسجد پيغمبر (ص)، آشكارا درباره‌ى او ناسزا گفت و دروغ و بدكارى او را آشكار كرد كه تمايل، به خاندان ابو طالب را وسيله‌ى جلب مردم كرده است. چون مختار از على بن حسين نوميد شد، نامه به عموى او، محمّد حنفيه نوشت كه با او بيعت كند. على بن حسين (ع) به محمّد حنفيه گفت، كه جواب مختار را ندهد كه او مى‌خواهد به وسيله‌ى اظهار دوستى خاندان ابو طالب، قلوب مردم را جذب كند. باطن او با ظاهرش، كه متمايل به دوستى خاندان على (ع) است و از دشمنانشان بيزارى مى‌كند، مخالف است. بلكه او دشمن آل على (ع) است نه دوست ايشان، و مى‌بايد كه محمّد بن حنفيّه، حقيقت حال را آشكار كند و دروغ او را نمودار كند، چنان‌كه او كرده و در مسجد پيغمبر خدا (ص) گفته است.»

همين مختار بود كه مردم را از پيوستن به توّابون بازمى‌داشت و مى‌گفت:

سليمان، از دانش مبارزه، آگاهى ندارد و در كارها ناآزموده است، او مى‌خواهد شما را از كوفه بيرون برد، هم خود و هم شما را به كشتن دهد.

مختار در سال 67 هجرى قمرى به دست مصعب بن زبير كشته شد.

(ر. ك: تاريخ طبرى. مروج الذّهب. تتمة المنتهى).

60- ابو عمرو بن كيسان‌

يا ابا عمره از ياران مختار بن ابى عبيد ثقفى و رئيس نگهبانان او بود.

61- احمر بن شميط

از ياران مختار بن ابى عبيد ثقفى.

62- رفاعة بن يزيد

از ياران مختار بن ابى عبيد ثقفى.