عذراء، دو فرسنگى دمشق به امر معاويه به شهادت رسيد. شهادت حجر بر مسلمانان گران آمد و معاويه را بر اين كار زشت، سخت نكوهش كردند. گويند، معاويه بر عايشه وارد آمد، عايشه به او گفت:

چه چيزى ترا به كشتن اهل عذراء- حجر و يارانش- واداشت؟

معاويه گفت: اى امّ المؤمنين! چنان ديدم كه در قتل ايشان صلاح امّت و در بقاى ايشان فساد امّت است، از اينرو آن‌ها را كشتم!

عايشه گفت: از رسول خدا (ص) شنيدم كه فرمود:

بعد از من در عذراء كسانى كشته خواهند شد كه خداوند و اهل آسمان براى آن‌ها به غضب مى‌آيند.

گفته‌اند كه ربيع بن زياد حارثى از جانب معاويه، عامل خراسان بود. چون خبر شهادت حجر را بشنيد، خداى را خواند و گفت:

اى خدا! اگر ربيع را در نزد تو قرب و منزلتى است جان او از در دم بگير!

گفته‌اند: هنوز اين سخن در دهان داشت كه وفات نمود.

(ر. ك: منتهى الآمال. و كتب رجالى).

41- عمرو بن حمق خزاعى‌

او عبد صالح الهى و از حواريّون باب علم رسالت پناهى است. در خدمت امير المؤمنين (ع) به مقام عالى رسيد. در همه‌ى جنگ‌هاى آن حضرت، جمل، صفّين و نهروان، همراه امام بود.

در كوفه سكنى داشت، و پس از شهادت حضرت امير المؤمنين (ع) به همراه حجر در قيام او براى جلوگيرى از سبّ امام شركت كرد. چون زياد بن ابيه فرمان دستگيرى حجر را صادر كرد.

عمرو، همراه رفاعة بن شدّاد به موصل گريخت و در غارى پنهان شد. عامل اموى آنجا، شخصى به نام عبد اللّه بن ابى بلتعه آن‌ها را تعقيب كرد. عمرو پير بود و مريض شده بود، نتوانست بگريزد (گويند مارى او را گزيده بود) و دستگير شد. ابتدا او را نشناختند.