بنابه نقل علامه‌ى امينى، اين حديث را جاحظ در «المحاسن و الأضداد» و بيهقى در «المحاسن و المساوى»، نقل كرده‌اند.

مسعودى او را چنين مى‌ستايد: على بن محمّد حمّانى، مفتى، شاعر، مدرّس و زبان گوياى مردم كوفه بود و كسى در كوفه‌ى آن زمان بر او مقدّم نبود.

رفاعى در «صحاح الاخبار»، ص 40، او را چنين معرّفى مى‌كند: او سرورى بزرگوار، نافذ، دلير، شاعرى مبتكر و سخنورى بليغ بود. 13

تولّد و وفات‌

سال ولادت او به درستى معلوم نيست و در سال وفات او هم مورّخان بر قول واحد نيستند. نسّابه عمرى، در «المجدي» تاريخ وفات او را سال 270 هجرى و ابن حبيب در «الّلوامع» مرگ او را سال 301 و ابن اثير، سال 260 ذكر كرده‌اند. 14

دكتر شوقى ضيف در «تاريخ الأدب العربي» بدون ذكر سند، وفات او را سال 260 هجرى آورده است.

صحيح‌ترين تاريخ، از نظر علّامه‌ى امينى، در وفات شاعر، سال 301 هجرى است.

***