1- از خاك او، بوى مشكى برخاست. اين بوى مشك، چيزى جز عطر اعضاى قطعه قطعه شده‌ى او نبود.

2- اقوام بزرگوار و عزيز، هريك آرامگاهى دارند، و از آن ميان اين آرامگاه نصيب يحياى نيك نفس گرديد. 10

كه مى‌توانست به روزگار عبّاسيان، اين‌گونه با جسارت از دشمن‌شان كه با سلاح بر حاكميتشان شوريده بود، سخن گويد و چنين از او به نيكى دفاع كند. مگرنه اين بود كه حكم بن اعور، جيرخوار محقّر بنى اميّه، پس از شهادت زيد بن على با افتخار سروده بود كه:

1- اين ما بوديم كه زيد را بر شاخ نخل به دار آويختيم، و ما هيچ‌گاه نديده‌ايم كه هدايت يافته‌اى را بر شاخ نخل به دار زنند.

ما چنين جسارتى را تنها از علويان ديديم. و اين حمّانى علوى بود كه با دل چون كوه استوارش و همّتى بزرگ‌تر از كوه از عهده‌ى چنين مهمّى برمى‌آمد و خون شهيدان را در مزرعه‌ى شهادت شيعه، پاس مى‌داشت.

- دلم چون كوه استوار است و همّتم بزرگ‌تر از دلم.

ابن شهر آشوب در «مناقب»، در فضل «حسنين»- عليهما السّلام- اين اشعار را به او نسبت داده است:

1- شما دو سرور جوانان بهشتيد، روزى كه دو پيروزى و دو ترس در پيش است.

2- اى همپايه‌ى قرآن در ميان خلق، و اى آنكه يكى از دو يادگار گران‌بهاى پيامبر