عبّاسيان، تظاهرات كردند. پس از او، ياران و همرزمانش، همه اسير و زندانى شدند.

سرانجام همه‌ى آن‌ها را به دستور مستعين آزاد كردند. تنها، اسحاق بن جناح، رئيس عمليات نظامى يحيى در زندان ماند تا درگذشت و پس از مرگ، او را در پارچه‌اى پيچيدند و ديوارى بر سرش فرود آوردند.

در ميان كسانى‌كه از قيام يحيى پشتيبانى كرده بودند، فقها و محدّثان بسيارى ديده مى‌شدند كه از جمله‌ى آن‌ها ابو محمّد عبد اللّه بن زيدان بجلى است كه با يحيى خروج كرد و از سواران با نام‌ونشان يحيى بود. او محدّثى بزرگوار و باتقوى و فضيلت بود.

يحيى مردى شجاع، سوارى جنگجو، نيرومند و پردل بود. گفته‌اند: شعرا، در رثاى هيچ يك از مقتولان دوران بنى عبّاس، به اندازه‌ى يحيى شعر نگفته‌اند. 17

جيميّه‌ى ابن رومى، در شهادت يحيى علوى‌

قصيده‌ى جيميّه 110 بيت است، كه در «مقاتل الطّالبيين» آمده است. ما خوانندگان را براى متن قصيده به آن كتاب ارجاع مى‌دهيم و در اينجا پس از آوردن بيت مطلع، ترجمه‌ى 78 بيت از قصيده را، با تصرّف، از كتاب «مقاتل الطّالبيين» ترجمه‌ى نويسنده‌ى محترم، سيّد هاشم رسولى محلاتى، نقل مى‌كنيم، به اين بهانه كه از زحمات او در ترجمه‌ى اين كتاب ارزشمند ياد كنيم. در صفحات گذشته، 7 بيت از اين قصيده، ذكر شد.

ترجمه‌ى قصيده‌ى جيميّه:

1- در پيش روى تو دو راه است، راه راست و راه كج، اكنون بنگر تا به كدامين راه مى‌روى!

2- هان اى مردم! به راستى كه زيان رساندن شما به خاندان پيامبر (ص) افزون شد، پس بترسيد و بيمناك باشيد.

3- آيا در هرزمان بايد يكى از فرزندان پيامبر خدا محمّد (ص) كشته شود، و در خون خود آغشته گردد؟!