بعدا، وقتى از شاعر پرسيدند كه چه‌گونه با اين مكتب آشنا شدى؟ بيش از يك جمله نگفت: «رحمت خدا مرا در خود فرو برد، چه فرو بردنى!».

ديرى نمى‌گذرد كه شاعر با والدين، درمى‌افتد و با سلاح عقيدتى جديد، با افكار غير منطقى آنان به مبارزه برمى‌خيزد. اين كار آن‌قدر ادامه مى‌يابد، تا منجر به كناره‌گيرى شاعر از خانواده مى‌شود. زندگى مخفى شاعر در اين موقع، بيشتر در مساجد و در حلقه‌هاى بحث عقيدتى سپرى مى‌شد. حلقه‌هاى درسى كه در اين زمان، در شهر بصره در مساجد داير بود، و دروس اسلامى از تفسير و فقه و حديث و ادب و كلام را دربر مى‌گرفت، شاعر كنجكاو را بر آن مى‌داشت تا بيش از همه، به حديث توجّه كند و آل على (ع) را از خلال آن بشناسد. و چه بهتر كه خاندان پيامبر (ص) را از زبان پيامبر (ص) بازشناسد. گذشته از آن، شاعر مى‌توانست، اين معلومات را به عنوان حربه‌اى قاطع، عليه افكار والدين خود به‌كار گيرد، و ذهنيّات آن‌دو را زير ضربات كوبنده‌ى كلام و حديث درهم شكند.

صفات جسمى‌

در ويژگى جسمى او گفته‌اند: بلندقامت بود، زيباچهره و سبزگونه كه اندكى به سياه مى‌زد. مليح بود و پيشانى‌اى گشاده داشت. درشت‌اندام بود با دندان‌هايى منظّم كه بر زيبايى او مى‌افزود. 2

اعتقادات و تصوّرات فكرى شاعر

گويند در آغاز بر مذهب كيسانيّه بوده است و اشعارى بر اثبات اين ادّعا اقامه مى‌كنند. در ايّام حجّ با امام صادق (ع) ملاقات مى‌كند و پس از آن، به مذهب اماميّه درمى‌آيد و با قصيده‌ى معروف با مطلع زير، اعلام موضع مى‌كند:

با نام خدا وارد مذهب جعفر بن محمّد شدم. با اين‌كه مى‌دانم خدا بزرگ‌تر از همه‌چيز است، و به يقين دانستم كه، خداوند مى‌بخشد و مى‌آمرزد.