آيت اللّه شيخ محمّد على معزى، از شاگردان معظم‌له، شرح مفصلى به نام تجديد الدوارس بر آن نگاشته كه 7 جلد از آن منتشر شده است. نيز، مرحوم حاج سيد مهدى آل طيب، از شاگردان مؤلف، آن را به فارسى ترجمه كرده است.

8. منتخب منهج الرشاد شيخ جعفر شوشترى‌

9. جهد المقل فى اجوبة المسائل، كه مشتمل بر مسائل متفرقه فقهى از آغاز باب طهارت تا كتاب ديات در چند جلد بوده، و مجموعه نفيسى همانند جامع الشتات ميرزاى قمى است.

آيت اللّه معزى طبعى روان و قريحه‌اى سرشار داشت، و گاهى شعر مى‌سرود.

مقدارى از آنها در كتاب مخزن الدرر در اشعار شعراى دزفول و شوشتر، اثر ملا خليفه دزفولى (د. 1347 ه. ق)، در سال 1304 ه. ق در بمبئى منتشر شد.[1]

آثار ماندگار

آيت اللّه معزى تمام‌وقت خويش را به خدمت مردم گاه در جهت هدايت فكرى و معنوى آنان و گاه در راستاى عمران و آبادى زندگى مادى ايشان گذراند، و لذا با حسن‌توجه و نظارت ايشان، بناها و ساختمانهايى در شوش و دزفول از او به يادگار ماند،[2] كه عبارتند از:

1. مسجد كجبافان، نزديك پل‌

2. مسجد پيرزنگى، در محله مسجد دزفول‌

3. كاروانسرا، در گوشه جنوب غربى بازار قديم‌

4. حمام، واقع در محله كرناسيان‌

5. كاروانسرا و دكانها، واقع در كناره شرقى رودخانه شوش‌

6. باغها و آسياب، واقع در كناره غربى رودخانه شوش‌

[1]. مولانا بروجردى، دانشمندان بروجرد، ج 2، ص 551.

[2]. اين بخش، با استفاده از كتاب شرح‌حال خاندان معزى( صص 30- 31) تدوين شد.