و؟؟ دستى توانا داشت، در حلقه درس اساتيد نام‌آور نجف شركت جست و در فقه، اصول، درايه و رجال از محضر آنان استفاده‌هاى فراوانى برد.

اساتيد

استادان وى در نجف، عبارتند از آيات عظام:

1. ميرزا حبيب اللّه رشتى (د. 1312 ه. ق)، صاحب بدايع الأفكار و شرح الشرايع 2. آخوند ملا محمّد كاظم خراسانى (د. 1329 ه. ق)، صاحب كفاية الأصول و شرح التبصرة

3. علامه شيخ هادى تهرانى (د. 1321 ه. ق)، صاحب محجة العلماء

4. فاضل ايروانى (د. 1306 ه. ق)

5. حاج ميرزا حسين خليلى تهرانى (د. 1326 ه. ق)

هجرت به سامراء

با ورود آيت اللّه ميرزاى شيرازى به سامراء در 1291 ه. ق، حوزه علميه پرعظمت و باشكوهى در آنجا تشكيل گرديد كه چشم روزگار، مانند آن را كمتر ديده بود. صدها استاد و شاگرد از بام تا شام به تدريس، تحصيل و تأليف و تصنيف اشتغال داشتند، و اين چيزى بود كه دل هر دانشور فرزانه را به سوى خود جلب مى‌كرد. ازاين‌روى، اكثر درس آموختگان نجف، پس از چندى راه به سامراء مى‌سپردند تا از بركات وجودى ميرزاى شيرازى و شاگردان او بهره برند. مرحوم علامه شيخ محمّد باقر بيرجندى نيز در سال 1300 ه. ق به سامراء رفت و ساليانى چند در فقه و اصول از محضر فقيه فخرآفرين شيعه، حضرت ميرزاى شيرازى (د. 1312 ه. ق)، بهره‌هاى فراوانى برد، و همزمان در علم حديث و رجال از محضر محدث جليل، ميرزا حسين نورى (د. 1320 ه. ق) صاحب مستدرك، استفاده كرد و موردتوجه فراوان آن‌دو قرار گرفت. ميرزاى شيرازى كه استعداد او را در فقه ديد، بدو دستور