«او از مشاهير عالمان شيعه، علامه‌اى جليل، مجاهدى بزرگ و مؤلفى آگاه و پركار است. بلاغى يكى از آگاه مردان و فرزانگانى است كه همه زندگى و سراسر دقايق و لحظات عمر مباركش را وقف خدمت حق و حقيقت نمود. او در برابر تبليغات مسيحيت ايستاد و در مقابل تهاجم فرهنگى غرب عليه اسلام مردانه به‌پاخاست، و عظمت و شكوه خيره كننده اسلام و برترى‌اش را بر همه آيينها ثابت نمود. انديشه والاى او (و تحقيقات عميقش درباره مسيحيت) سبب شد تا در ميان دانشمندان بى‌تعصب مسيحى، نام‌آورى بلند آوازه گردد.

او همانند شعله‌هاى زيباى آتشى كه شبانان در شبهاى تار بيابان، برفراز كوهها مى‌افروزند و از هر طرف نمايان است، شناخته شد و شهرتش تا دورترين نقاط رفت.

اين عظمت جهانى وى، به خاطر راه‌حلهاى متينى بود كه درباره بسيارى از مشكلات دينى ارائه داد، تا بدانجا كه برخى از پژوهندگان غربى با او مكاتبه مى‌كردند و مشكلات خود را از وى مى‌پرسيدند ....

افسوس و اندوه كه با رفتن اينگونه دانشمندان با عمل، جايشان بيشتر خالى مى‌ماند. با اينكه بايد گفت: كسى كه تأليفاتى همچون آثار بلاغى از خويش برجاى نهد، هرگز نمرده است و نخواهد مرد؛ نوشته‌هايى كه انسانها و نسلها به بركت آنها هدايت مى‌شدند و دانش‌پژوهان بدان استناد مى‌كنند. بلاغى در تأليفات خويش فرهنگى ارزشمند، براى تشنگان علم و دانش برجاى نهاد. خلاصه، او نمونه‌اى از دانشمندان بزرگ اسلام بود كه مانندش در روزگار اندك است».[1]

شاگردش علامه ميرزا محمّد على غروى اردوبادى درباره استاد خود گويد:

«يگانه پرچم در اهتزاز، دانشمندى جهادگر، نشانه خدا، افتخار فلاسفه‌

[1]. تهرانى، نقباء البشر، ج 1، ص 323.