يافت، و سپس به مشهد مقدس بازگشت.

تدريس‌

مرحوم شهيد پس از آمدن به مشهد بساط افاده و تدريس را گستراند، و به آموزش علوم خويش به ديگران پرداخت. او به شهادت تمام شرح‌حال نگاران، هميشه مشغول افاضه انواع علوم، رسوم و آداب، و تشويق و تربيت محصلان و طلاب بود.[1] دانش معقول و منقول از كوششهاى وى رونقى بسزا گرفت، و محفل درس او آكنده از دانش‌پژوهان و فاضلان شد، كه بعد هريك از آنان پيشوايى و رهبرى منطقه و مردمى را برعهده گرفتند.

شاگردان‌

هرچند كه شاگردان آن مرد بزرگ بسيارند، اما كتابهاى شرح‌حال جز نام شمارى اندك از آنان را ضبط نكرده است. برخى از آنان عبارتند از:

1. علامه سيد محمّد مهدى بحر العلوم (1155- 1212 ه. ق)، صاحب الدرة الفقهية و رجال بحرالعلوم: مرحوم شهيد، استاد فلسفه سيد بحر العلوم بود، زمانى كه سيد بحرالعلوم به مشهد مقدس آمد، مدتى نزد مرحوم شهيد به آموختن فلسفه پرداخت. و هم، او بود كه بدو لقب «بحر العلوم» داد و همين لقب زبانزد علما گشت و مورد تأييد قرار گرفت.[2] ظاهرا اين، پيش از مهاجرت سيد شهيد به عتبات بوده است، چه، بعدها هردو در درس شيخ مهدى فتونى و وحيد بهبهانى شركت داشتند.

2. سيد دلدار على رضوى نقوى هندى (د. 1235 ه. ق) صاحب اساس الاصول و احياء السنة: سفر او به مشهد و استفاده‌اش از محضر شهيد، در سال‌

[1]. مدرس، تاريخ علماء خراسان، ص 55.

[2]. امينى، شهيدان راه فضيلت، ص 421.