13. سيد محمّد باقر علوى مسجد حوضى تهرانى (1305- 1386 ه. ق)

14. شيخ محمود ياسرى تهرانى (1306؟)

15. سيد محمّد صادق حسينى لاله زارى تهرانى (1300- 1370 ه. ق)

16. سيد صدر الدين موسوى جزائرى (1313؟)

17. سيد على اصغر موسوى جزائرى (1314؟)

18. سيد محسن صدر الاشراف محلاتى‌

19. شيخ بهاء الدين نورى (1303- 1405 ه. ق)، فرزند وى‌

ناگفته نماند كه بسيارى از عالمان تهران، شاگردان وى بوده‌اند، اما از آنجا كه به اين شاگردى در كتابهاى تراجم، تصريح نشده است، به همين شماره بسنده شد.

آثار

معرّف هركس، آثار و آيات وجودى اوست. و هر اثر، نشانگر دارايى مؤثر خود است. امير مؤمنان على عليه السّلام مى‌فرمايند: «عقول الفضلاء فى اطراف اقلامها» (عقلهاى دانشمندان در اطراف نوشتارشان دور مى‌زند).[1]

مرحوم آيت اللّه شيخ عبد النبى نورى نيز به غير از تدريس، اقامه جماعت، وعظ، ارشاد، افتاء، رفع دعاوى و حل خصومات- كه تمام وقت او را از بام تا شام اشغال مى‌كرد- آثارى نگاشتند كه عبارتند از:

1. شرح قواعد الاحكام علامه حلّى، در چند مجلد[2]

2. رساله در تحريم مشروطيت‌[3]- شايد اين همان كتاب معروف «تنبيه الغافل و ارشاد الجاهل» باشد-.

[1]. آمدى، غرر الحكم و درر الكلم، ج 2، ص 502.

[2]. مرعشى نجفى، الاجازة الكبيرة، ص 94.

[3]. همان.