ميرزا طاهر تنكابنى يك‌پارچه اذن واعيه فانى در تقرير مطالب اسفار از زبان مبارك حاج شيخ عبد النبى مى‌شد».[1]

شيخ آقا بزرگ تهرانى هم بدين نكته اشاره دارد و مى‌نويسد:

«وى، نابغه فقه و اصول، و جامع معقول و منقول‌[2] و حاوى تمام علوم و از متبحران و جامعان علوم و فنون و بالجمله دانشمندى بزرگ و عالمى سترگ بود».[3][4]

به نقل آيت اللّه شعرانى، وى حتّى از علم كيميا نيز فى الجمله، آگاهى كسب كرده بود كه به سفارش مرحوم حكيم حاج ملا هادى سبزوارى آن را ترك كرده و دنبالش نرفته بود.[5]

اعتماد السلطنه هم مى‌نويسد:

«شيخ عبد النبى مجتهد مازندرانى، از فضلاء و شاگردان سركار حجة الاسلام ميرزاى شيرازى روحى فداه است. در كتب مقدمات، به تخصيص شرح مطول تبحرى فوق العاده دارد. اين زمان در تهران امامت جماعت و درجه معتدبها از شهرت به هم رسانيده، و ثاقت و عدالتش را نيز قادحى نيست، همه‌روزه در فقه و اصول مجلس درس منعقد مى‌سازد و به تحقيقات عاليه مى‌پردازد».[6]

شاگردان‌

برخى از كسانى كه در محضر پرفيض او به كسب دانش فقه، اصول، فلسفه و

[1]. حسن زاده آملى، در آسمان معرفت، ص 196.

[2]. تهرانى، الذريعة، ج 6، ص 203.

[3]. همو، نقباء البشر، ج 3، ص 1242.

[4] انصارى قمى، ناصر الدين، اختران فقاهت بررسى زندگى علمى و سياسى گروهى از علماى سده اخير، 2جلد، دليل ما - قم، چاپ: دوم، 1387.

[5]. شعرانى، مقدمه اسرار الحكم، ص 20؛ حسن زاده آملى، در آسمان معرفت، ص 385.

[6]. اعتماد السلطنة، المآثر و الآثار، ص 174.