مطهر امام هشتم عليه السّلام سفرى به مشهد كرد و در آنجا مباحثات بسيارى بين او و ديگر دانشمندان در موضوعات گوناگون اتفاق افتاد كه سبب شهرت و معروفيت او گرديد. وى همچنين در مدت توقفش در مشهد، به درس عده‌اى از بزرگان و حضرات آيات همچون حاج ميرزا نصر اللّه مدرس، حاج شيخ محمّد رحيم بروجردى و حاج سيد مرتضى يزدى حاضر شد. آنگاه، به اصفهان مراجعت كرد.

وى فقط به تدريس مى‌پرداخت. مجلس درسش آكنده از علما و فضلاى طلاب بود و روش تدريس او موردقبول همگان قرار گرفت.[1]

سفر به نجف اشرف‌

سپس در سال 1296 ه. ق جهت زيارت عتبات عاليات و مرقدهاى ائمه اطهار عليهم السّلام در عراق، به نجف اشرف ره سپرد. در آنجا، علاوه بر تدريس و تعليم، به آموختن علوم اهل‌البيت (ع) در محضر استادان گرانقدر حوزه نجف اشتغال داشت، كه از جمله مى‌توان به آيات عظام ميرزا حبيب اللّه رشتى (د. 1312 ه. ق) صاحب بدايع الافكار- كه عمده استفاده‌اش نزد ايشان بود و لحظه‌اى از او جدا نمى‌شد-، شيخ محمّد حسين كاظمى (د. 1308 ه. ق) صاحب هداية المحدثين‌[2] و آخوند ملا على نهاوندى (د. 1310 ه. ق) صاحب تشريح الاصول كه مدت اندكى در بحث وضع او شركت جست‌[3] اشاره كرد.

مسافرت حج‌

به سال 1313 ه. ق، وى به قصد زيارت بيت اللّه الحرام و حرم مبارك پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم به مكه و مدينه سفر كرد و در خلال مسافرت خويش، با بزرگان علماى‌

[1]. تهرانى، نقباء البشر، ص 483

[2]. امين، اعيان الشيعه، ج 8، ص 392

[3]. تهرانى، نقباء البشر، ص 483