نويسنده رجال قم، مى‌نويسد:

«حل‌وعقد امور جامعه و حكومات شرعيه، به امضا و حكم ايشان منوط شده است. علاقه‌مندان و مردم دانش دوست و حقيقت‌جو، وى را در بر گرفتند و به تكريم و تجليل او كوشيدند.

مرحوم ميرزا على اكبر فيض درباره او مى‌گويد:

«حاج سيد صادق، يكى از اساتيد و مدرسين اين بلد شريف است كه طلاب علوم دينى و محصلين مرسوم كشف و يقين، همه روز در مدرس تحقيقش حاضر شده، از حميله فضلش اجتناء ثمرات و فوائد مى‌كنند و از خرمن علمش التقاط حبات مطالب مى‌نمايند. اجداد و نياكان و اقارب و عشايدش از تجاد متمولين با ديانت اين بلده طيبه‌اند. ولى اين فريد يگانه و عالم فرزانه از شغل موروثى اجدادى روى بتافت و با شوقى تمام و جدى مستدام به تحصيل علوم كه ميراث انبياء است بپرداخت ... اكنون يكى از مفتيان و مدرسين اين بلد شريف است كه عقده كارهاى متنازع فيه، بناخن رأى ايشان گشوده مى‌شود و فيصل حكومات شرعيه به كلك مشكين ايشان حوالت مى‌رود».[1]

مرجعيت امور

آيت اللّه حاج سيد صادق پس از وفات آيت اللّه حاج سيد جواد قمى، يگانه مرجع مرافعات، فصل خصومات و رفع دعاوى بود.[2] تمام؟؟ و اسناد، به مهر و امضاى او مى‌رسيد. ذكاوت عجيبى در امر قضاوت و حل‌وفصل منازعات از ايشان مشاهده مى‌شد تا آنجا كه بعضى، آنها را حمل بر كرامات كرده و حكاياتى نقل نموده‌اند.[3] آيت اللّه سيد مهدى روحانى دراين‌باره، مى‌فرمود:

[1]. ناصر الشريعة، تاريخ قم، ص 271.

[2]. روحانى، سرالسعادة، مقدمه، د.

[3]. همان، د.