جدش ميرزا محمّد تقى نورى،[1] يكى از بزرگترين دانشمندان خطه مازندران، از شاگردان ملا على نورى و سيد محمّد مجاهد بود كه آثار فراوانى از خويش در عرصه ترويج دين و قضاوت بين مردم و تربيت طلاب به يادگار نهاد.

برخى از آثار قلمى او عبارتند از:

1. دلائل العباد، در شرح ارشاد الاذهان علامه حلى، در 13 جلد

2. المدارج، در اصول فقه، در 2 جلد

3. هداية الانام، در مسائل حلال و حرام، به زبان فارسى در 2 جلد

4. ماتمكده، در مقتل و مصائب معصومين عليهم السّلام‌

5. تشويق العارفين، در مواعظ، به شعر فارسى‌

و رساله‌هاى بسيار در: فور و تراخى، رضاع، ارث الزوجة، حبوة (از مسائل ارث)، صيد و ذباحه، اطعمه و اشربه، صوم، جواب پرسشهاى دينى، امامت، اشتقاق، منطق و مراثى ائمه اطهار

وى به سن 62 سالگى در ربيع الاول 1263 ه. ق درگذشت و در وادى السلام نجف اشرف به خاك سپرده شد.

دايى و پدرزن شيخ شهيد، ميرزا حسين نورى‌[2]- كه كوچكترين برادران خود بود- بزرگترين محدث قرن اخير و به‌وجودآورنده دهها اثر دينى بوده است. وى افزون بر كسب دانشهاى فراوان از محضر شيخ عبد الرحيم بروجردى (پدرزن خود)، شيخ عبد الحسين شيخ العراقين تهرانى، شيخ مرتضى انصارى و ميرزا محمّد حسن شيرازى (صاحب فتواى تحريم تنباكو)، كتابهاى بسيارى در رشته‌هاى مختلف علوم و دانش نگاشته است؛ از جمله:

[1]. همان، ج 1، صص 222- 224.

[2]. تهرانى، نقباء البشر، ج 2، صص 543- 555؛ شهرستانى، مقدمه مفصل مستدرك الوسائل، چاپ جديد گوياى زندگى آن بزرگوار است.