دلير بود و گواهم براين ادعا، كتابهاى گرانقدرش، آن پرورده‌هاى انديشه تابناك و بافته‌هاى سرانگشتان لطيف و هنرمندش است. از كتابهايش هرچه ديده‌ايم آكنده است از آراء استوار و حكيمانه و نظريات علمى صائب و دقايق لطيف كه دلپذير و روح‌انگيز است و مى‌رساند كه پديدآورنده‌اش استادى است بى‌همتا».[1]

تأليفات وى عبارتند از:

1. الدرّه النجفية فى شرح نهج البلاغة الحيدرية: اين كتاب شرح كامل نهج البلاغه و در دو جزء و 394 صفحه است. مؤلف از تأليف نخستين جزء آن در 1273 ه. ق و از دومين آن در 1291 ه. ق فراغت جست. در 1292 ه. ق، اين كتاب در تبريز به چاپ رسيد.[2] اين كتاب در 40 هزار بيت (سطر) نگاشته شده و داراى تحقيقات ژرف و فوايد سودمند و مفيد از جمله شرح‌حال امير المؤمنين عليه السّلام و سيد رضى در مقدمه آن است.[3]

2. اربعين حديث؛ شرح چهل حديث همراه با شرح و بيان است كه در تبريز و به سال 1299 ه. ق چاپ شد.[4]

3. الدعوات؛ مجموعه دعاهايى است كه شهيد گردآورى كرد.[5]

4. جنگ؛ اين كتاب شامل مباحث: فقهى، اصولى، ادبى و كلامى است. نسخه خط مؤلف در 676 صفحه در كتابخانه مدرسه نمازى خوى به شماره 143 موجود است.[6]

5. حاشيه فرائد الاصول؛ اين حاشيه مربوط به بخش قطع و ظن است. نسخه خط مؤلف، كه در تاريخ 1302 ه. ق از تأليف آن فراغت جست، در كتابخانه آستان‌

[1]. امينى، شهيدان راه فضيلت، 507.

[2]. حسينى خطيب، مصادر نهج البلاغه، ج 1، 270.

[3]. تهرانى، الذريعة، ج 8، 112.

[4]. تهرانى، الذريعة، ج 1، 409.

[5]. همان، ج 8، 199.

[6]. گروه نويسندگان، موسوعة مؤلفى الامامية، ج 1، 202.