3. كتابى در هيئت و نجوم.[1]

4. كتابى در علم حساب و هندسه.[2]

5. شرح و حاشيه بر بسيارى از كتاب‌هاى حكمت و كلام، هم‌چون اسفار و شرح تجريد.[3]

معظم‌له، داراى قلم زيبا و نثر شيوا و روان بود، و عباراتش را مسجّع و با قافيه مى‌نوشت. كتيبه موجود در كمربند ايوان آيينه حرم مطهر حضرت معصومه عليها السّلام كه بر روى سنگ مرمر حجارى و به خط ثلث رجبعلى خادم مشهدى نگاشته شده، از آثار ايشان است؛ كه گواه فضل و شاهد نثر زيبا، كه متضمن نام و توصيف بانى و تاريخ بناست، در كتاب تربت پاكان [ج 1، 69- 70] آمده است. بيت پايانى آن، چنين است:

عبارت: «هذه جنة قم» در مصرع دوم بيت دوم، براساس حساب ابجد، مساوى سال 1303 سال تاريخ بنا، است.

فرزندان‌

از آن فقيه بزرگ، فرزندانى بر جاى ماند كه عبارتند از:

1. حجت الاسلام حاج شيخ على فقيه‌

2. آقاى عماد الدين سزاوار، نماينده دوره 12 و 13 مجلس شوراى ملى از شهر اراك، نماينده دوره 15 از شهر ساوه كه در زمان وكالتش، طرح جاده ساوه به تهران‌

[1]. رحيمى، گنجينه دانشوران، ص 162.

[2]. همو، گنجينه دانشوران، ص 162.

[3]. همو، گنجينه دانشوران، ص 162.