مهاجرت به نجف‌

معظم‌له در سال 1300 ق، رهسپار عتبات عاليات شد، و در نجف اشرف منزل گزيد. عبرت نائينى مى‌نويسد:

در سال 1300 هجرى، تصميم مهاجرت به عتبات عاليات براى تحصيل علوم و تكميل درجات فرمود، در حالى‌كه مراتب علم و فضلش گوشزد انام و مورد اعتراف خاص و عام بود. چنانكه دوستان آن مرحوم متواترا براى اين بنده نقل كردند كه مرحوم حجت الاسلام حاج ملاعلى كنى- اعلى اللّه مقامه- مكرر مى‌فرمودند: «فلانى در هر علم كامل و به مرتبه اجتهاد نائل است و مهاجرت به عتبات براى اين مقصود، وى را لازم نيست.» و گواهى مى‌دهد بر گفتار آن بزرگوار، تصانيف آن يگانه روزگار در آن اوقات و ادوار ....

على الجمله چون به سرزمين وادى السلام، كه معدن علم و مسكن علماى اعلام است در رسيد و به تقبيل عتبه حضرت شاه اوليا- عليه التحية و الثنا- فائز گرديد، خود را در زمره تلامذه مرحوم مبرور آيت اللّه حاج ميرزا حبيب اللّه رشتى- اعلى اللّه مقامه- منخرط نمود. و آن بزرگوار كرارا تصريح به مقام اجتهاد وى فرمود.

هجرت به سامراء

پس از چند ماه توقف وى، خبر ورودش به سمع حجت الاسلام و المسلمين آيت اللّه فى الارضين الحاج ميرزا محمّد حسن الحسينى الشيرازى- طاب ثراه- رسيد. مرحوم آقا سيد محمّد لواسانى را براى دعوت وى به سامراء، به نجف اشرف فرستاد، و چون آن مرحوم بدان مكان شريف مشرف گرديد، به هر وسيله كه ممكن بود آن وجود محترم و مرحوم مبرور فحل محقق السيد السند المبرء من كل شين، آقا ميرزا سيد حسين‌