تعمير مرقد شهيد ثالث‌

ديگر از اقدامات آن بزرگوار، آبادسازى مرقد قاضى نور اللّه است. علامه مير حامد حسين، به شهيد ثالث، علامه قاضى نور اللّه شوشترى (شهادت 1019 ه. ق) علاقه فراوانى داشت. هنگامى كه علامه در سال 1271 ه. ق به «آگره» رفت و بر مزار شهيد ثالث حاضر شد، از وضع و كيفيت آن اندوهگين شد.

اين مزار از سال 1019 تا 1188 ه. ق به علت حضور نداشتن شيعيان، بتدريج به خرابه‌اى تبديل شده بود. در سال 1188 ه. ق، ذو الفقار الدولة نجف خان سيد محمّد منصور موسوى، استاندار آگره، آن را تعمير كرد. تقريبا پس از 115 سال، آيت اللّه مير حامد حسين مردم را به مرمت آن مزار و تجديد آبادى‌اش متوجه كرد.

در سال 1290 ه. ق، به سرپرستى سيد على نقى پهرسرى، فرماندار محلى، مزار شهيد ثالث از نو مرمت شد. و از سال 1361 ه. ق كه سيد ناصر حسين در آنجا مدفون شد، اين محل به صورت يك آبادى بسيار عالى درآمد.[1]

فرزندان‌

از آن فقيه و متكلم سترگ شيعه، بجز كتابهاى جاودانه‌اش، و شاگردان فراوانش، فرزندانى باقى ماند كه هريك، چشم و چراغ علماى شيعه هند به شمار مى‌رفتند.

نخستين آنان، آيت اللّه علّامه بزرگوار سيد ناصر حسين (نجم الدين ابوالفضل سيد اسحاق) موسوى است. مدرس تبريزى درباره او مى‌نويسد:

سيد ناصر حسين، ملقب به شمس العلماء، عالمى است متبحر، فقيه اصولى، محدث رجالى، كثير التتبع و وسيع الاطلاع و دائم المطالعة. از اعاظم علماى اماميه هندوستان، و مفتى و مرجع اهالى آن سامان [بوده‌] و

[1]. مرتضى حسين، مطلع انوار، صص 183- 184.