حاج ميرزا محمّد ارباب، آقا حسن حرمى قمى، ملا عبد اللّه قمى و شيخ ابو القاسم صغير، كه اوايل تحصيل آنان در قم بود، نزد ايشان و آيت اللّه حاج سيد جواد قمى درس خوانده باشند. ميرزا على اكبر فيض مى‌نويسد:

«ميرزا حسن عالمى است عامل، فاضلى است كامل. شخصش به همه صنوف كمال آراسته است و خلقش از جميع رذايل پيراسته، از بدو عمرش تاكنون به هيچ مكروهى آلوده نشده است .... طلاب علوم دينيه از مدرس تحقيقش بهره‌ها مى‌بردند».[1]

تأليفات‌

از آن فقيه بزرگ، كتاب‌هايى در فقه- به نام مصباح الفقاهة- و اصول بر جاى مانده است كه عبارتند از:

1. كتاب الطهارة (ج 2، چاپ نجف، 1379 ه. ق).[2]

2. كتاب الصلاة.[3] كه جلد اول و دوم آن (تا صلاة مسافر) در سال 1373 ه. ق در نجف اشرف چاپ شد.

3. الفقه الاستدلالى؛ شامل ابوابى همچون: صوم، حج، وصيت، غصب، قضا و شهادات.[4]

4. مباحث الالفاظ تا بحث اجماع.[5]

5. الادلة العقلية.[6]

[1]. ناصر الشريعة، تاريخ قم، ص 257.

[2]. تهرانى، الذريعة، ج 16، ص 258.

[3]. همان‌جا.

[4]. همان‌جا.

[5]. تهرانى، الذريعة، ج 19، ص 38.

[6]. همان‌جا.