مادر آيت اللّه سيد جواد قمى، دختر آيت اللّه ميرزا ابو القاسم محقق قمى (د. 1236 ه. ق) بود.[1]

در ميان اجداد و نياكانش، نام عالمان بزرگى همچون: علّامه بزرگوار ملا محمّد طاهر قمى (د. 1098 ه. ق) از مشايخ اجازه شيخ حر عاملى و علّامه مجلسى، صاحب تحفة الاخيار، حجة الاسلام فى شرح تهذيب الاحكام و اربعين حديث، و ميرزا ابو القاسم شفتى گيلانى معروف به ميرزاى قمى (1155- 1236 ه. ق)، صاحب جامع الشتات، قوانين الاصول و غنائم الايام فى مسائل الحلال و الحرام، به چشم مى‌خورد.

تحصيلات‌

حاج سيد جواد، پس از پشت سرنهادن دوران كودكى- كه در هشت سالگى پدرش را از دست داد و گرد يتيمى بر سرش نشست- و نوجوانى و تحصيل مقدمات در قم، در حدود سال 1255 ه. ق به سوى اصفهان كه در آن زمان مهد علم و دانش، و از بزرگترين حوزه‌هاى علمى جهان اسلام به شمار مى‌رفت مهاجرت كرد.

در آنجا، وى با كمال تلاش و كوشش، در درس استادان بزرگ حوزه اصفهان همچون آيات عظام: سيد محمّد باقر شفتى، معروف به حجت الاسلام، و شيخ محمّد تقى رازى و شايد حاجى كلباسى و ملا على نورى شركت كرد و مبانى علمى‌اش را استوار ساخت.[2]

مهاجرت به نجف‌

حاج سيد جواد پس از وفات استادش، سيد حجت الاسلام، در سال 1260 ه. ق، رهسپار نجف اشرف شد و ساليان بسيار در درسهاى فقه و اصول‌

[1]. دوانى، تاريخ قم، ص 222.

[2]. تهرانى، نقباء البشر، ج 1، ص 237.